Barry Eisler wordt alleen maar beter

‘Strak’ is wel een goed woord om de schrijfstijl van Barry Eisler te beschrijven. John Rain, hoofdpersoon in al weer een zevental boeken, is iemand die zichzelf strak in het gareel kan houden. Hij woont als het verhaal begint in Parijs, waar ook zijn geliefde Delilah een onderkomen heeft. Ze wonen niet samen en elke keer als ze elkaar bezoeken gaat John nauwkeurig na of hij niet gevolgd wordt. Koste wat het kost zal hij een nieuwe toekomst opbouwen, hoewel het feit dat Delilah nog altijd voor de Mossad werkt, wel een belemmering vormt voor een echt gezinsleven.

Strak is ook de manier waarop Barry Eisler beschrijft hoe vijf min of meer gewelddadige mannen Johns beste vriend Dox ontvoeren, met de bedoeling John te chanteren om hem zo een aantal moorden te laten plegen. In Requiem for an Assassin  krijgt John Rain het zwaar voor zijn kiezen; nét nu hij redelijk afstand leert te nemen van zijn verleden, haalt zijn verleden hem weer in. Hij kan immers onmogelijk zijn beste vriend Dox opofferen? Dus geeft hij toe aan de eisen van Jim Hilger, ex-CIA, en reist hij af om de eerste moord te gaan plegen. En de tweede… maar wie is het beoogde derde slachtoffer? John krijgt steeds meer het idee dat hij dat zélf zal zijn. Intussen zit Dox ook niet stil. Letterlijk wel, want hij zit vastgeketend aan boord van een kleine boot, maar figuurlijk staat hij zijn mannetje.

De dialogen tussen Dox en de man die hem voortdurend probeert over de rooie te krijgen zodat hij een excuus heeft om hem neer te schieten, zijn, zoals al gezegd, strak maar soms ook bijna vermakelijk om te lezen. De manier waarop John te werk gaat om de beoogde doelen te vermoorden, laat de lezer bijna verbijsterd achter: zou het écht zo makkelijk zijn?

In het vorige deel, The Last Assassin, werd er bijzonder veel heen en weer gereisd en gestrooid met namen en situaties die voor lezers die de eerdere delen nog niet hadden gelezen, het geheel wel eens wat verwarrend maakte. Zo niet in Requiem for an Assassin. Niet dat John Rain niet weer traditiegetrouw de halve wereld rondreist, maar het verhaal speelt zich grotendeels in het heden af en de locaties worden wat meer diepgaand beschreven. Barry Eisler wordt alleen maar beter… (Door: Jannelies Smit)