Geforceerde ontwikkelingen

Blind Eye is het vijfde boek van Macbride met Logan McRae in de hoofdrol. In dit verhaal is Logan net terug van zeven maanden ziekteverlof nadat hij aan het eind van het vorige boek werd neergeschoten. Vrijwel direct wordt Logan in het diepe gegooid, zowel op het gebied van zijn werk als op het persoonlijke vlak. Want iemand of misschien wel iemanden heeft het voorzien op de Poolse arbeiders die de stad bevolken, Logan moet bij Professional Standards op het matje komen en zijn liefdesleven zou wel eens een heel eigenaardige wending kunnen hebben. Er gaan heel wat nachtelijke uren voorbij met speuren naar de diepere achtergronden van de eigenaardige gebeurtenissen in dit boek, waarvan de moorden nog wel het minst eigenaardig zijn.

Blind Eye is best wel weer spannend en zit goed in elkaar. Macbride verweeft echter in dit boek maar liefst zes verhaallijnen en dat maakt het verhaal soms lastig te volgen is. Er komen heel veel personages voorbij maar je ziet als lezer niet direct welke er nu echt van belang zijn en welke niet. Toch zal je proberen al die namen te onthouden terwijl dat niet altijd nodig is om het verhaal te kunnen blijven volgen. Ik moet ook bekennen dat het soms vermoeiend wordt, al dat lezen over de vele keren dat Logan op het matje moet komen. Ja, hij is nu eenmaal eigenwijs en ja, hij zal nooit veranderen. Maar het had een tikje minder gekund zonder dat de boodschap minder duidelijk was geweest. Daarnaast is het niet onlogisch dat Logan zijn privéleven weer op de rails wil krijgen, maar er zijn een paar ontwikkelingen in dit boek die wat geforceerd aandoen. Ik hoop dat Macbride nog een paar boeken schrijft met Logan in de hoofdrol, maar dat hij zich dan wat meer richt op één verhaallijn of desnoods twee. Zes is gewoon een beetje te veel van het goede. (Door: Jannelies Smit)