De helft was goed

Met de helft was goed bedoel ik: de stukken over Bruno. De gedeeltes over Michel zijn zonder meer saai. Ok, hij is a-sexueel, wat ik op zich begrijp, maar daarmee wordt het ook een saai leven. Bruno is sexueel gefrusteerd, en leeft dat helemaal uit tot hij in een inrichting komt. De schrijver wil hier iets mee zeggen, waarschijnlijk dat het kwartje twee kanten kan opvallen. Die moeder van hun is een oude hippy en heeft ze totaal verwaarloosd. Dat vond ik ook wel prikkelend, want iedereen loopt weg met periode. Het was allemaal o zo geweldig. Houellebecq laat zien dat er geen excuus is voor egoisme. Dus kortom, voor de helft doorgebladerd en voor de helft genoten.