het had zo veel beter kunnen zijn

Titel: Methode 15/33
Auteur: Shannon Kirk
Uitgeverij: The Crime Compagnie
320 pagina's

Achterflap
Wat als het slachtoffer meedogenlozer is dan haar ontvoerders?
Stel je voor: een hulpeloos, zwanger meisje van 16 dat net uit de veiligheid van haar eigen omgeving is gerukt en in een smerige bestelwagen is geduwd. Ontvoerd… Alleen…Doodsbang.

Vergeet haar nu…

Stel je in plaats daarvan een zwanger, manipulatief wonderkind voor. Ze wordt in een smerige bestelwagen geduwd en voelt vanaf het eerste moment van haar ontvoering een koelbloedig verlangen naar twee dingen: haar ongeboren kind redden en genadeloos wraak nemen.

Ze gaat methodisch, berekenend en wetenschappelijk te werk bij het maken van haar plan. Niets laat ze aan het toeval over, onverstoorbaar maakt ze haar berekeningen en oefent ze, terwijl ze wacht… op het perfecte moment om toe te slaan. Methode 15/33 is wat er gebeurt als het slachtoffer net zo koudbloedig is als haar ontvoerders.

Mijn mening:


Na het lezen van dit stukje tekst was ik enorm getriggerd om dit boek zo snel mogelijk in mijn handen te krijgen en te lezen. Blijkbaar hadden ze over de keuzes voor de cover nogal wat onenigheid, want er zijn verschillende uitgaven te verkrijgen.

Ik zette me schrap voor wat ging komen en sloeg de eerste bladzijde om. Het verhaal start met een meisje dat ontvoerd is. Het wordt in de ik-vorm beschreven en het wordt al snel duidelijk dat het meisje een gave heeft op het gebied van rekenkundig beredeneren. Elke stap en elke handeling van haar ontvoerder wordt op tijd en afstand uitgerekend om zo haar plan te smeden. Het plan om haar ontvoerder een koekje van eigen deeg te geven.

Ondertussen loopt het verhaal van FBI-agent Roger Lui parallel. Ook dit verhaal is in de ik-vorm neergezet en bevat zowel de privé-perikelen als het onderzoek dat moet leiden naar de vondst van het ontvoerde meisje en de dader. FBI- agent Roger en zijn partner Lola vormen het team dat op deze zaak is gezet. Ze hebben mij niet echt kunnen overtuigen van prettige samenwerking en alle beschreven details over hun privé-leven hadden weinig toegevoegde waarde in het verhaal.

Door de wisselwerking van beide verhalenlijnen stagneert de spanning die wel nog enigszins gevormd wordt door het ontvoerde meisje. Maar het is ook soms ongeloofwaardig hoe het meisje alles op de seconde en centimeter weet uit te rekenen hoe haar ontvoerder te werk gaat. Bij het tot stand komen van haar plan worden alle dingen die ze daarbij kan gebruiken als ‘voordelen’ betiteld, dit veroorzaakt soms zinnen waarin alleen maar opsommingen plaatsvinden van al die ‘voordelen’ met hun desbetreffende cijfer. Tevens zijn er momenten dat de lezer persoonlijk aangesproken wordt alsof ze op een mening van jou zitten te wachten.
Langzaam ging ik me aan de schrijfstijl storen, maar ondanks dit gegeven bleef het boek toch boeiend genoeg om door te lezen.

Een plotselinge plotwending zorgde ervoor dat ik weer met volle aandacht in het boek terugkwam. Ik had weer hoop dat het toch nog het niveau ging halen dat ik me had voorgesteld. Haar uitgewerkte plan is zeer vindingrijk, dat moet gezegd worden, maar bevat toch wel enkele overdreven details.
Naarmate het plot verder was uitgewerkt zakte de spanning helemaal in. De laatste hoofdstukken hebben mij niet meer echt kunnen boeien.

Shannon Kirk heeft in haar debuut een poging gedaan om een andere draai te geven aan het schrijven van een thriller. Dit is haar op kleine stukjes redelijk gelukt. Misschien waren de verwachtingen wat te hoog ingesteld, waardoor de teleurstelling sneller plaatsvindt.
Wie weet gaat ze me in een ander boek nog eens verrassen.

Plot: 3
Schrijfstijl: 2
Originaliteit: 2,5
Psychologie: 2,5
Leesplezier: 3
Spanning: 2,5

Ik geef Methode 15/33 2,5 sterren