Ik. Haat. Die. Clown.

Toen ik 12 was zag ik per ongeluk een scene uit de verfilming van dit boek. Ik wist niet hoe snel ik de tv uit moest zetten, heb een nacht wakker gelegen en de volgende dag op school gevraagd of het alsjeblieft goed afliep en die rotclown verslagen was... Vervolgens -een beetje zelfkwelling is mij niet vreemd- ben ik het boek gaan lezen.
HET is op de Stephen King wijze een ultiem horrorverhaal. Het 'kwaad' wordt neergezet in verschillende verschijningsvormen (waaronder die rotclown, Pennywise) en heeft het vooral gemunt op kinderen. Het boek begint met het volgen van een groep kinderen die buiten alle groepen vallen en daarom hun eigen groep vormen. Een hechte vriendschap begint. Zij worden geconfronteerd met HET en weten hem uiteindelijk met de kracht van hun vriendschap te verslaan.
Dachten ze. Jaren later, als ze volwassen zijn, blijkt dat HET niet is vernietigd maar slechts tijdelijk offline is geweest. Hun verwaterde vriendschap wordt nieuw leven ingeblazen en ze zetten alles op alles om het kwaad nu voorgoed te verslaan.

De angst in het boek, de kracht van King om een personage 'echt' te maken in combinatie met de moed, het geluk en de humor die de hoofdpersonen tussen alle ellende toe tentoonspreiden maakte dit boek voor mij een topper.