erg leuk boek!

Juliette zit opgesloten in een inrichting. Al bijna 3 jaar. Mensen vinden haar een monster en voor monsters is geen plek, dus hebben haar eigen ouders haar laten opsluiten. Ze is meegenomen en ze weet niet hoelang ze er blijven moet.

Juliette zit er nu al 264 dagen. Om de tijd te doden telt ze alles, de dagen, de seconden, de muren, haar vingers en haar tenen.

Af en toe kijkt ze door een klein raampje naar buiten, in de hoop wat te zien. Maar door het toedoen van de mensen is de natuur in de war. De dieren gedragen zich anders en het weer kan ineens zomaar omslaan. Alles in ontregelt. Het Herstel heeft van die situatie gebruik gemaakt en belooft de mensen een betere wereld, een wereld voor al deze chaos. Met vakanties, buiten spelende kinderen en weer kunnen wonen in echte huizen.

Maar niets is minder waar. Het Herstel wil alleen maar macht. Macht over de wereld en alle mensen die erin leven. Dus laten ze de mensen in de waan dat er hoop is en iedere vorm van ongehoorzaamheid word direct zwaar afgestraft.

En nu wil Het Herstel Juliette inzetten als wapen. Want haar aanraking is dodelijk en dat willen ze gaan gebruiken. Het hoofd van Sector 45, Warner, haalt Juliette uit de inrichting. Van een kleine, koude, bedompte cel wordt ze overgebracht naar een prachtig grote kamer met een heerlijk bed, een eigen badkamer en een gevulde kledingkast. Ondanks al die mooie dingen, wil Juliette er niets van weten. Zodra ze merkt dat ze haar willen gebruiken voor slechte dingen, probeert ze tegen te stribbelen. Maar Warner geeft haar geen ruimte om zijn opdrachten te weigeren. Dus houdt ze zich iets meer gedeisd en bedenkt dat ze wilt ontsnappen. Terwijl ze uitkijkt naar de dag dat ze kan ontsnappen, leert ze Warner steeds beter kennen. Hij is maar iets ouder dan haar en lijkt te begrijpen hoe ze zich voelt, eenzaam, in de steek gelaten. Hij wil dat ze wraakt neemt door haar gave te gebruiken, maar wil ze dat wel? Ze wilt helemaal niemand pijn doen. Enigste wat ze weet is dat ze daar weg wil, maar waarheen?

Het boek is best dik, maar voor ik er erg in had was ik al halverwege met lezen. De pagina’s zijn weliswaar ietsjes dikker dan bij de andere boeken die ik normaal lees, maar telt toch nog een hoop pagina’s.

En dat is helemaal niet erg, van mij mocht het boek nog wel dikker zijn! Gelukkig zijn er nog 4 vervolgdelen dus nog voldoende leesplezier. Want wat een heerlijk boek is het!

Het begin was ff apart, omdat ik nog niet merkte dat ze zat opgesloten. Maar zodra ik dat in de gaten kreeg, kon ik niet stoppen met lezen. Wanneer haar vragen gesteld werden dacht ik dat ze gewoon antwoord zou geven, maar ze zit al 264 dagen alleen en opgesloten dat ze zich natuurlijk anders gedraagt en dat vond ik erg goed en origineel uitgewerkt, je merkt zo goed dat ze een wrak is, maar de hoop om ooit buiten de 4 muren te komen is nog altijd sterk aanwezig.

De doorgestreepte woorden en zinnen, zijn de woorden van haar gedachtes. Wat je de mogelijkheid geeft Juliette wat meer te leren kennen, in haar hoofd te kijken en om de woorden die ze zegt te vergelijken met die wat ze denkt. Dat maakt het allemaal een stuk echter, meeslepend en prachtig te gelijk om de gedachtes te ervaren van een psychisch in de war meisje. Ik kon dan ook niet wachten met het verder lezen van dit unieke en erg spannend verhaal.