In de familie, een geweldige thriller.

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: ik vond het boek geweldig. Zodra ik de eerste bladzijde had gelezen, was ik geheel verdiept in het verhaal. In korte hoofdstukken volg je Nina, Marsala en Lars. De hoofdstukken worden elke keer vanuit een ander personage geschreven, maar ik heb het niet als storend ervaren. De personages waren in mijn ogen goed genoeg uitgediept om het verhaal goed te kunnen begrijpen. Normaal raak ik van slag van wisselende perspectieven, maar bij In de familie gebeurde dat helemaal niet.

De spanning wordt heel goed opgebouwd. Al vanaf het begin wordt er behoorlijk gehint over de dader en vanzelfsprekend streep ik die dan altijd van mijn lijstje af, omdat het er te dicht bovenop ligt. Of ik het uiteindelijk goed had, zal ik in het midden laten. Daarvoor raad ik je aan In de familie zelf te lezen. De korte hoofdstukken en de vlotte schrijfstijl van Joyce Spijker droegen er aan bij, dat ik zo door het boek heen vloog. Voor ik het wist had ik uren zitten lezen, zonder wat te eten of te drinken. En ja, als ik niets eet, betekent dat echt dat ik het boek heel goed vindt.

Al snel ontdek je dat het in deze familie geen rozengeur en maneschijn is. Deze ontdekkingstocht is echt heel leuk om te lezen, want telkens geeft het verhaal weer wat prijs. Dat is, naast de vlotte schrijfstijl en de korte hoofdstukken, nog een stimulans om door te blijven lezen. Laat ik het maar niet hebben over de cliffhangers, want die waren zeer duidelijk aanwezig. Achteraf had ik het gevoel dat ik het hele boek met ingehouden adem heb zitten lezen, zo diep zat ik in het verhaal.

Heb je zin in een onwijs spannende thriller, die je geheel in zijn beslag neemt? Dan is In de familie het boek voor jou.