Judas, Amos Oz

De titel zegt het al, Judas de verrader. Judas is “de Jood” en nooit zal hij vergeven worden. Maar…de schrijver is geen goede observeerder als hij “verraad” niet van twee kanten laat zien. Is de verrader niet diegene die de moed heeft de mensen die de waarheid in pacht hebben tot twijfelen te brengen en muren te breken? Een student krijgt door in gesprek te gaan met een oude man vragen over het ontstaan van Israël.
Ben- Goerion, de eerste premier, de stichter wordt naar voren gebracht als de man zonder twijfel met een onverwoestbaar doel. Amos Oz zet tegenover hem een verrader, een man met een creatieve geest die durft te denken, die nieuwsgierig is naar de ander, de vijand. De verzoener wordt de Judas.

Prachtig boek. Toegankelijk, maar rijk taalgebruik, beeldend met inzichtelijke uitspraken die je aan het denken zetten.
Judas krijgt de eer. Diegene die de onverwoestbare macht van een ideaal in twijfel durft te trekken en daardoor vervolgt wordt en de mond wordt gesnoerd.

De schrijver laat je Jeruzalem zien na het ontstaan van Israel. Het decor, het huis waar de oude man woont met een vrouw van in de veertig, staat in een achterafbuurt in de oude stad. Het pand is ontoegankelijk, donker met smalle gangen en trappen. Net zo ontoegankelijk is de paradijselijke binnentuin.
De student is vol trots over zijn land, de oude man wacht het af. Zijn oude lichaam heeft zorg nodig, zijn geest wil nog geprikkeld worden door de student. De afstandelijke, geheimzinnige vrouw in zijn huis brengt het hart van de student op hol. Hij snapt niets van de relatie tussen de oude man en de vrouw. Wie zijn zij?