Ook al zijn er in Schaduwzuster minder soorten verhaallijnen dan in De reünie, en is het dus niet echt 'voor ieder wat wils', Schaduwzuster claimde mijn aandacht. Dat vind ik knap.

Toen ik het boek uit had verloor ik echter veel van die aandacht. Misschien is dit omdat de relatie tussen de tweelingzusters niet heel erg uitgewerkt is, als ook het karakter en de motieven van de dader.
De continue perspectief- en tijdswisseling, en het effect daarvan op de lezer (spanning, nieuwsgierigheid), zijn prestatievol.