Een wat dunne vertelling

Na Half Zwart en Half Wild is Half Licht het derde en afsluitende deel van Sally Greens ‘Half Life’-trilogie. Het is een young adult fantasyreeks waarin Zwarte Heksen het aan de stok hebben met Witte Heksen. Nathan, een jonge Halfbloed, trekt in al deze onrust aan het kortste eind met zijn gemixte dna en beruchte vader. In de eerste twee delen zien we Nathan opgroeien van onschuldige en stille tiener tot razende moordmachine, die zijn net hervonden vader ziet overlijden.  

In dit derde deel vormt hij de enigszins onstabiele factor binnen het Verzet. Boos als hij is door het verlies van zijn vader, door het verraad van Annelise en de doorlopende aanvallen van Soul en zijn Jagers. Het Verzet lijdt enorme verliezen en zal in actie moeten komen om niet als opgejaagd wild te moeten leven en langzaamaan uitgeroeid te worden. Er volgt een plan, maar zal Nathan zich daaraan houden?  

De ‘Half Life’-serie heeft een mooi basisgegeven dat met de tegenstelling van zwart en wit wel wat in de clichés zit, maar het met een heel eigen uitvoering toch goed redt. De wereld waarin Zwart en Witte Heksen leven en hoe ze onderling verschillen is solide en overtuigend. De actiescènes zijn erg goed en brengen het boek in beweging. De menselijkheid van de jonge heksen, hun zoektocht naar identiteit en alle onzekerheid die daarbij komt kijken, is sterk neergezet door Green. Nathan is erg goed in vechten en is het belangrijkste wapen van het Verzet, maar is al dat moorden wel goed? Hij wil de naarlingen die de Heksen van beide kanten wil onderdrukken, dood hebben, maar wat doet het met hem?  

Green heeft de woede en de met elkaar strijdende emoties in Nathan te veel platform gegeven. In het eerste deel van Half Licht gaat Nathan de lezer op de zenuwen werken met zijn onredelijke gedrag, als de drammerige kleuter die hij helemaal niet hoort te zijn. De continue slinger van ‘iedereen moet dood’ naar ‘ik wil niet moorden’ had subtieler gekund. Dit is in feite de enige kleur die personage Nathan krijgt en dat is jammer. De nevenpersonages blijven ook wat beperkt in hun vorm. Deze focus op een element van het verhaal in plaats van alle aspecten ervan veroorzaakt een wat dunne vertelling, die niet altijd de aandacht kan vasthouden.  

Het slotakkoord is ontroerend en mooi en trekt Half Licht bijna weer van een matige drie sterren naar de vier sterren die de eerste twee delen hebben ontvangen. Bijna…