Recensie Samaritaan

Het boek gaat over iemand die vrijwillig een nier afstaat voor iemand die hij niet kent.
Het bestaat geheel uit dialogen.
Deze man is zo anders dan ikzelf. Hij hangt naar de dood, is er totaal niet bang voor. Ook schuwt hij de ziekenhuis-onderzoeken niet, terwijl ik me er het liefst ver van houd (hoewel dat niet kan aangezien ik colitis ulcerosa heb, een chronische darmontsteking). Hij heeft een vriendin waar ik me niets bij voor kan stellen (zij is enorm egoistisch), en hij heeft het met zijn vader haast met plezier over diens naderende euthanasie.
Ik vraag mij nu af: zou ik het een dapperder daad van hem hebben gevonden als hij overal wel bang voor was geweest? Nu flirt hij nl met de dood.
Maar ik blijf het toch dapper vinden.
Ik moet het samenvatten als: een vreemd boek.