Recensie De vijand van mijn vader

Het ijzig hart is het eerste boek dat ik van Almudena Grandes heb gelezen en dat maakte een diepe indruk op me. Ik was dan ook zeer benieuwd naar haar nieuwe boek, dat opnieuw de periode beschrijft dat Spanje in de macht van Franco was. Ditmaal wordt het verhaal verteld door Nino, een negenjarige jongen die in een kazerne woont en de zoon van een lid van de Guardia Civil is. Het dorp waar Nino woont, Fuensanta, verkeert in oorlog en er is strijd met de guerrilla’s uit de bergen. Iedereen wordt in de gaten gehouden en elke avond hoort Nino angstige schreeuwen van gevangenen, vanuit de cellen waar hij naast woont. Nino hoort en ziet van alles en iedereen probeert hem te indoctrineren met wat zij zien als de waarheid, de waarheid van de Guardia Civil, de waarheid van Franco. Dan maakt Nino echter kennis met Pepe el Portugues, een man die net buiten het dorp woont en zijn grote voorbeeld is. Daarnaast krijgt hij typles van een vrouw wiens familie is vermoord omdat ze ‘rooien’ waren. Door deze contacten gaat hij anders kijken naar de gebeurtenissen in het dorp. Hij gaat twijfelen; blijft hij trouw aan zijn vader, zijn familie of kiest hij de kant van de rooien? Almudena Grandes schrijft heel beeldend en beschrijft de Spaanse geschiedenis op zo’n manier dat het begrijpelijk wordt. Je ziet dat mensen niet anders kunnen handelen, aan welke kant ze ook staan, onder wat voor druk ze staan en hoe er een totaal gebrek aan geestelijke vrijheid is. Het boek is ontstaan na een ontmoeting die Grandes had met iemand die haar vertelde over zijn jeugd in Andalusië, in een kazerne, als zoon van een lid van de Guardia Civil. Dit vormde de basis van haar boek en maakt het extra bijzonder.