Humoriustisch en herkenbaar

''Lid ben je van een vereniging, abonnee ben je van een blad.''

De nog jonge ambitieuze Ron Vegter besluit een carrière switch te maken en zijn baan als tropenarts te verruilen voor een kantoor baan. Hij gaat werken voor het vakblad 'Medisch Tijdschrift' dat al 150 jaar bestaat en een begrip is in de medische wereld. Ron vindt echter dat het vakblad toe is aan modernisering. Al snel ervaart hij dat niet alleen het tijdschrift toe is aan een make-over maar het hele kantoor inclusief de personeelsleden. Er heerst een eeuwenoude traditie met teveel bestuursleden, commissieleden, hoofdredacteuren, tekstverwerkers en secretaresses. Het geld lijkt niet op te kunnen en wordt uitgegeven aan dure lunches, 1e klas vliegreisjes, de wijnkelder en andere luxe overbodige zaken.
Lunstroom, de man waarmee Vegter moet samenwerken lijkt het meeste geld uit te geven en onderling ontstaat er een hevige strijd. Een strijd waar uiteindelijk alleen maar slachtoffers in blijken te vallen.

Voor elke verandering of beslissing moet er overleg gepleegd worden met elk betreffend bestuur en zo komt het dat het boek een opeenvolging is van vergaderingen. In het begin erg interessant maar hoe verder het boek vordert hoe irritanter het word, vooral ook omdat de indeling van de zaal elke keer tot in de details beschreven word.
De schrijfstijl van Hans Vreeken is erg prettig en met veel humor. De personages worden goed uitgelicht en zo krijg je voor de een sympathie en kun je de ander wel achter het behang plakken. Precies zoals de sfeer op het kantoor is. Toch slaat op een gegeven moment de verveling wat toe omdat er in principe niet veel gebeurd en omdat hij te vaak dingen herhaalt. De manier waarop Veeken beschrijft hoe onzinnig een kantoor te werk kan gaan is erg goed gedaan. Net als de angst van mensen voor verandering.
Het is een vermakelijk verhaal en ook herkenbaar voor een ieder die met anderen samenwerkt of een modernisering heeft meegemaakt, toch sluipt op het einde de tegenzin om te lezen er een beetje in en dat is jammer want de humor en het gegeven verhaal zijn erg leuk.