Paper People in Paper Towns

'Paper Towns' is een boek van John Green. Green heeft een heel eigen schrijfstijl waar je óf van houdt óf helemaal niks vindt. Ikzelf balanceer er een beetje tussenin.

Het boek gaat over Quentin, een gewone jongen in zijn laatste jaar van de middelbare school die - naar zijn eigen gevoel - zijn hele leven voorzichtig en binnen de lijntjes heeft geleefd. Hij is al sinds kleine jongen verliefd op Margo, die het tegenovergestelde van hem is. Margo heeft lef en doet wat zij zelf wilt - zo is ze ook al een paar keer van huis weggelopen met alleen wat vage clues die naar haar verblijfplaats wezen. Zij is een actieve doener terwijl hij een voorzichtige denker is. Een perfecte match - of juist de ultieme clash. Margo probeert Quentin uit zijn schulp te trekken en hem te laten leven in het moment zelf. Quentin ziet haar bijna als een avontuur op zich in plaats van een mens - en daar draait het hele boek eigenlijk om.

Op het eerste ogenblik lijkt 'Paper Towns' een typisch high school YA boek te zijn met flauwe grappen, nerds en roadtrips. Er zit daarentegen een diepere laag in het boek dat heel interessant is om over te lezen. Een bepaald gedichtenboekje, 'Leaves of Grass' van Walt Whitman, komt meerdere keren terug in het verhaal. Wanneer Margo weer verdwijnt - waarschijnlijk deze keer voorgoed - denkt Quentin dat ze dit boekje voor hem heeft achtergelaten als een soort clue. Dankzij het gedicht begint Quentin de wereld om hem heen in een ander daglicht te zien en leert hij heel wat.

Naast deze interessante, diepere laag over wat het is om gelukkig en een echt mens te zijn (en geen 'Paper Person') is de schrijfstijl toegankelijk en is de opbouw heel structueel en duidelijk. Daardoor is het een makkelijk boek om te lezen en geschikt voor YA, ondanks de zwaardere thema's die worden aangehaald.

De personages zijn niet heel interessant, maar genoeg uitgewerkt om ze toch als mensen te zien en niet als stereotype flat characters. Quentin maakt een duidelijke ontwikkeling door en leert veel over zichzelf en zijn vrienden - daardoor lijkt het een typisch coming-of-age verhaal te zijn. Toch eindigt het verhaal op een verrassende noot die je misschien niet zult zien aankomen. Green durft bepaalde beslissingen te nemen en kiest niet altijd voor een zoetsappige feelgood einde zoals in een ander boek van hem.

'Paper Towns' lijkt op het eerste gezicht een typisch highschool YA boek met flat characters, maar Green verrast door een diepere laag erin te verwerken en een verrassend einde.