Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een ontroerend verhaal over de bibliothecaresse van Auschwitz

Titel : De bibliothecaresse van Auschwitz
Auteur : Antonio Iturbe
Uitgever: Boekerij
Jaar: 2012
ISBN: 978-90-225-6643-6
aantal pagina’s: 413

Antonio Iturbe (Barcelona, 1967) is journalist en cultuurredacteur voor verschillende kranten en tijdschriften. Ook is hij auteur van meerdere romans en een kinderboek. Hij schreef De bibliothecaresse van Auschwitz naar aanleiding van een passage in Alberto Maguels boek over de kleine clandestiene bibliotheek in Auschwitz. Hij baseerde zijn roman op de vele gesprekken die hij had met Auschwitz-overleefster Dita Dorachova.

Edita (Dita) Adlerova, negen jaar, woont met haar ouders in Praag. Als de duitse bezetting steeds verder oprukt ontkomen ze er niet aan dat ook zij worden opgepakt. Dita wordt met haar ouders afgevoerd naar Theresiënstadt, op zestig kilometer van Praag. Na ruim een jaar in de getto te hebben doorgebracht worden de eerste gevangenen gedeporteerd naar Auschwitz –Birkenau. Ook Dita belandt met haar ouders in het familiekamp van Auschwitz. Het familiekamp was door de Duitsers opgericht met als doel te laten zien aan inspecteurs van het Internationale Rode Kruis dat Joodse families vreedzaam leven. Barak 31 was onderdeel van het familiekamp. In barak 31 komen de kinderen tezamen om les te krijgen, te spelen en te sporten. Fredy Hirsch is blokoudste van barak 31 en stelt Dita, die hij nog kent van Theresiënstadt aan als bibliothecaresse. Een erg verantwoordelijke taak, want boeken zijn ten strengste verboden in het kamp. Het was geen uitgebreide bibliotheek. Ze bestond slechts uit 8 boeken. Dita liet binnenzakken naaien in haar jurk om zo te boeken stiekem te kunnen vervoeren. Elke avond verzamelde ze de boeken en verstopte ze onder een plank van de vloer. Buiten het familiekamp was Auschwitz-Birkenau een goedlopende moordmachine waar duizenden joodse gevangenen hun dood vinden. Als blijkt dat er geen waarnemers van het Rode Kruis komen wordt het familiekamp per direct opgeheven. Er wordt direct een selectie gemaakt waarbij Dita en haar moeder uiteindelijk in 1945 in Bergen-Belsen aankomen. Daar blijkt dat zelfs een kamp zonder gaskamers een moordmachine kan zijn. Zoveel gevangenen en zo weinig eten. Dagelijks bezwijken vele gevangenen door ziekte en verzwakking. In 1945 is het einde van de oorlog een feit. Dita heeft de wil om te leven nooit verloren en keert terug naar Praag.

Antonio Iturbe beschrijft op een geweldig mooie manier het leven in het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. De eindeloze treinen met Joodse gevangenen die direct worden afgevoerd naar de gaskamers. De handel die binnen het kamp plaatsvindt om een stukje brood. De angst om te worden veraden. De, voor sommigen, onbedwingbare drang om te vluchten. De aanwezigheid van de vreselijke kamparts Josef Mengele, ‘de engel des doods’. En waar gevangenen toe in staat zijn om te overleven.

De roman is fictie gebaseerd op bestaand feitenmateriaal. Het bestaat uit 32 hoofdstukken en is in de derde persoon geschreven. Het boek bevat vooral in het begin flash-backs. Dita had veel passie voor boeken. Meerdere keren wordt dit in het boek op mooie wijze beschreven..

“Het is maar een klein rijtje boeken, een bescheiden defilé van veteranen. Maar de afgelopen maanden hebben ze honderden kinderen door de geografie en de geschiedenis van de wereld geleid en hen kennis laten maken met wiskunde. Ook hebben ze hen meegenomen over kronkelpaadjes van de fictie en zo hun leven verrijkt. Geen slechte prestatie voor een handvol boeken.”

Prachtig geschreven door Antonio Iturbe. Wat een verteltalent heeft deze auteur. Enig minpuntje vond ik, was dat de tijdslijn moeilijk te volgen was. Ik kon moeilijk uit het boek halen hoe lang Dita nou precies in het familiekamp heeft gezeten. Desondanks krijgt dit boek van mij 5 sterren. Het verhaal blijft echt ‘hangen’ in je hoofd. Dat betekent voor mij een zeer goed boek.
3

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Désirée van der Heijden