Even met Jill Mansell op reis naar Goosebrook

Als ik aan Jill Mansell denk, denk ik aan de zomer. De covers geven mij altijd een zomers en fijn gevoel en het verhaal is vaak heerlijk om te lezen op een zomerse dag, in mijn geval op de boot. Een nieuwe Mansell wil ik dan ook altijd graag lezen. Ik wil met je mee! stond dan ook al snel op mijn te lezen lijst.

Wanneer Mimi naar Cotswolds reist om haar vader te bezoeken, ontmoet ze Cal, een aardige dorpsbewoner van het dropje Goosebrook. In tegenstelling tot haar vader en zijn partner leert Mimi in korte tijd veel dorpsbewoners kennen. Haar vader houdt de boot af en heeft het gevoel niet geaccepteerd te worden en te zijn. Mimi stort zich echter wel in het dorpsleven en ontmoet de meest uiteenlopende persoonlijkheden. Maar dan gebeurt er iets onverwachts in Goosebrook en het leven van Mimi staat op zijn kop.

Wat ik zo waardeer aan de boeken van Mansell is het feit dat ze echt een gemeenschap weet te creëren. Goosebrook gaat echt voor jou als lezer leven en dat betekent dat je het gevoel krijgt dat je de personages ook stuk voor stuk leert kennen, door de ogen van Mimi. Ik waardeer dit altijd enorm bij Stephen King, die er ook een kei in is om gemeenschappen te creëren en Mansell is de feelgoodauteur die dat ook kan, op het niveau van King en dat maakt haar voor mij echt een ontdekking.

Het leukste vind ik de diversiteit van de personages. Vader en zijn partner, Cal en natuurlijk alle andere dorpsbewoners, je sluit ze meteen in je hart. Ondanks dat het verhaal niet erg spannend is en er niet erg veel gebeurt, blijf je lezen. Je voelt je namelijk fijn in Goosebrook en wil er zo lang mogelijk verblijven. Je wordt tijdens het lezen even één met de gemeenschap.

Natuurlijk is dit niet het enige dat over Ik wil met je mee! te vertellen is. Mansell weet met niet al te lange hoofdstukken en door niet al te moeilijke zinnen de aandacht vast te houden. Voor een verhaal van bijna 400 pagina’s waarin niet veel spanning zit, is dit best knap. Maar de letters lezen zo fijn weg dat je niet eens door hebt dat je al ver op weg bent.

Eerder las ik Stuur me een berichtje! en dat verhaal deed me qua stijl erg aan dit boek denken. In het eerdere boek waardeerde ik vooral de personages die hun best deden om wensen van mensen die bijna overleden nog waar te maken. Ook in dit verhaal is de nodige drama aanwezig, maar net zoals bij Stuur me een berichtje! wordt het nergens zwaar of heftig. Door het gebruik van een fijne schrijfstijl en zo nu en dan wat humor blijft dit boek een fijne zomerread.

Ik heb erg genoten van Ik wil met je mee! Ik had het boek liever in de zon in de tuin gelezen, maar het enige waar we nooit iets over te zeggen hebben is het weer. Mijn advies: neem het boek mee op een warme dag of naar een zonnige bestemming en laat je door Mansell een paar uur meenemen naar Goosebrook. Genieten gegarandeerd.