Veel te gemakkelijke zoektocht naar de echte ik

Raphaëlle Giordano (1974) is coach, schrijfster en beeldend kunstenares. Met haar werk als coach in gedachten schreef ze haar debuutroman Je tweede leven begint als je begrijpt dat je er maar één hebt. In dit boek is de hoofdpersoon de grip op haar leven kwijt. Giordano geeft aan de hand van een fictief verhaal tips om het heft in eigen hand te nemen en dromen werkelijkheid te maken.

Camille heeft eigenlijk niks te klagen over haar leven. Nou ja, ze heeft regelmatig problemen met haar man, heeft wat moeite om contact te leggen met haar zoon en ze baalt ervan dat ze nooit iets met haar artistieke carrière heeft gedaan. Ze wil het roer omgooien, maar weet niet hoe. Als ze op een avond Claude ontmoet, is dat de sleutel tot haar succes.

En dat kun je wel zo stellen, want alle stappen die Claude Camille uit laat voeren om weer dichter bij zichzelf te komen, gaan haar heel gemakkelijk af. Ze is overal een succes in, omdat ze, volgens haar eigen theorie, alle taken die ze van Claude krijgt moet afvinken. Zonder vinkje kan ze niet bij Claude, die omgedoopt wordt tot haar begeleider, aankomen.

Iedereen in het echte leven weet dat dat afvinken niet altijd even makkelijk is. Het is vaak zeker een stok achter de deur, maar een dag heeft maar 24 uur en ons brein laat zich niet altijd sturen. Camille heeft soms ook wat moeite met opdrachten, maar ze voert ze allemaal voor de ‘deadline’ uit. Dat maakt dit boek erg onrealistisch.

Ook de manier hoe de mensen in haar omgeving reageren, is niet geloofwaardig. Camilles man merkt wel dat er iets aan de hand is en dat ze bezig is met veranderingen in haar leven, maar hij is totaal niet nieuwsgierig hoe zij haar doelen bereikt. Hij laat haar haar dingen doen en heeft een kleine rol in het verhaal. Ongeloofwaardig, want in een liefdevolle relatie bespreek je dit toch gewoon met elkaar? Of je houdt elkaar op z’n minst op de hoogte?

Giordano vertelt het verhaal met grote vaart. De hoofdstukken zijn kort, maar krachtig en in nog geen 200 pagina’s krijg je als lezer tal van tips op je schoot geworpen. Het boek neemt geen enkel moment rust en raast van tip naar tip. Dit kan ervoor zorgen dat de tips, die voor veel mensen bruikbaar kunnen zijn, afgeraffeld overkomen. Giordano lijkt te veel te willen in te weinig woorden. Zonde. Het was beter geweest als ze zich had gefocust op minder tips. De tips die dan gegeven werden, konden diepgang bereiken, die de informatie zeker ten goede zouden komen.

Ondanks dat het boekje snel wegleest en je het in één avond gemakkelijk uit kunt hebben, blijf je met een ontevreden gevoel achter. De losse tips achter in het boek doorbladeren geeft je op z’n minst de kans om nog even in alle rust te kijken wat nu echt bruikbaar is. En dat is een van de weinige positieve dingen die over Je tweede leven begint als je begrijpt dat je er maar één hebt gezegd kan worden. Het leest makkelijk en snel en je hebt een overzicht aan kant-en-klare tips aan het eind. De vraag is: wil je je tijd verdoen aan het verhaal of lees je enkel de tips die gegeven worden?