Miles, Miles, ik ga van je houden

Volgens de verhalen is Colleen Hoover dé auteur als het gaat om New Adult. De schrijfster uit Texas schreef eerder Sterrenhemel en Sterrenregen, een tweeluik in hetzelfde genre. Aangezien ik wat sceptisch was over het genre, werd Hoover me aangeraden. Na het lezen van haar werk, zou ik om zijn. Ik besloot het te proberen met Onvoorwaardelijk.

Tate trekt bij haar broer in. Ze studeert en werkt en heeft weinig tot geen tijd voor vrienden, liefde en het zoeken van een andere woning. Wonen bij haar broer is niet ideaal, maar biedt een goede tijdelijke oplossing. Wanneer Tate overbuurman Miles ontmoet, omdat hij straalbezopen tegen haar deurpost ligt, begint een intense tijd. Tate en Miles voelen zich tot elkaar aangetrokken en beginnen een schaamteloze seksrelatie. Met regels. Miles regels. Weet Tate zich aan Miles regels te houden? Of kan ze hem helpen het verleden te overwinnen?

Miles. Miles, ik ga van je houden. Die gedachte gaat door mijn hoofd tijdens het lezen van Onvoorwaardelijk. Al vanaf de eerste pagina hou je van Miles. Miles heeft pijn. Heel veel pijn. De reden waarom is nog onbekend. Maar dat Miles een trauma heeft meegemaakt is duidelijk. Je houdt van de manier hoe hij in het leven staat. Hoe hij probeert te zorgen voor zijn jeugdliefde.

Maar zo is Miles niet meer. Miles laat geen liefde meer toe. Want liefde is lelijk. En daarom gaat hij een seksrelatie aan met zijn overbuurmeisje. Want alleen maar seks is toch prima? Miles weet zichzelf het hele boek door goed voor de gek te houden. De lezer weet allang dat de vonk de eerste ochtend al overgesprongen was, van beide kanten. Maar Miles, die loopt ervoor weg.

Het trauma van Miles. Hoover weet je er het hele verhaal nieuwsgierig naar te maken. Miles is gelukkig met zijn jeugdliefde Rachel. Dat is te zien aan de opmaak. Hoover is hier heel creatief mee. Hele hoofdstukken zijn gecentreerd. Sommige regels bestaan uit één woord. Andere zinnen staan trapsgewijs. Apart, maar zinvol. De opmaak laat de gemoedstoestand van Miles zien. Het geeft het onderliggende stukje informatie dat niet verteld wordt. Op deze manier krijgt show don’t tell een totaal nieuwe betekenis.

Tate helpt Miles onbewust zijn vreselijke trauma te verwerken. Miles heeft het ook niet door. Miles denkt alleen aan zijn regels. Alleen seks. Geen vragen over het verleden en geen hoop koesteren voor de toekomst. Want Miles is niet meer in staat om te houden van iemand. Miles is getekend voor het leven.

Totdat Tate komt. Tate laat hem zien dat het leven ook mooi en fijn kan zijn. Tate laat hem onbewust weer leven. Leven dat Miles snel weer wegdrukt. Want hij heeft de mensen van wie hij het meest hield het geluk ontnomen. Het is duidelijk. Miles is een man met problemen. Wat juist dit boek zo bijzonder maakt. Waar de meeste boeken zich voornamelijk focussen op het probleem van de vrouw, staat in Onvoorwaardelijk het trauma van de man centraal. En Hoover weet dit fenomenaal uit te werken.

Onvoorwaardelijk is een rollercoaster aan emoties. Je lacht met Miles. Je huilt met Miles. Je huilt om Miles. Je houdt van Miles. Miles, tijdens dit boek werd je mijn alles.