Doordrenkt van toevalligheden

Paul Sterk (Venlo, 1964) studeerde, na het Gymnasium B, gezondheidswetenschappen aan de Rijksuniversiteit Limburg. Hij is als adviseur en kwaliteitsmanager in de gezondheidszorg werkzaam geweest. In deze sector bekleedde hij ook diverse bestuurlijke en toezichthoudende functies. Daarbij is hij docent en publicist op het gebied van kwaliteit en zorg. Zijn eerste ‘rock ’n roll road novel’ Via sterren en zeemeerminnen werd in 2008 uitgegeven. Dit boek gaat over muziek en het lot van de mens. In 2011 verschijnt dan de roman Apostel van Tricht. Hierin gaat hij een stap verder met het verhaal over de schepping, goddeloosheid en de noodzaak om te overleven. Paul Sterk is sinds 2009 de huiscolumnist van het Bospop festival en hij geeft lezingen en workshops over het aanboren van creatieve processen.

Zefan en Boris zijn broers. Hun vader is overleden toen Zefan pas één jaar was. Nu is ook hun moeder overleden en aangezien de band tussen de twee broers niet echt goed te noemen is, besluit Zefan het leger in te gaan. Daar ontmoet hij K. Tijdens een van hun missies ontmoeten ze ‘de ruiter’. Hij neemt K. mee en komt later terug voor een gesprek met Zefan. Dan verdwijnt hij plotseling spoorloos. Zefan probeert de weg terug te vinden naar het basiskamp, maar als hij daar uiteindelijk aankomt is er niemand meer. Hij laadt in zijn auto wat hij nodig heeft en gaat op weg. Alle dorpjes die hij onderweg tegenkomt zijn echter verlaten, totdat hij op de derde dag een nederzetting binnenrijdt, bestaande uit 4 woningen. In een van de woningen treft hij een meisje aan, Anna, die hem echter ook niet precies kan vertellen hoe iedereen opeens verdwenen is. Zij besluiten samen verder te reizen. Dan komen ze op hun weg nóg een overlevende tegen, Ursula, de ‘oude vrouw’. Ze gaan met z’n drieën verder, totdat Ursula uit de auto stapt en ook op mysterieuze wijze verdwijnt. Uiteindelijk komen Anna en Zefan in Maastricht aan. Buiten een aantal koeien treffen ze ook een man aan, Johan. Bij hem blijven ze een langere tijd en vandaar gaat Zefan wederom op zoek naar mogelijke andere levende wezens. Tevergeefs. Na zijn terugkeer wordt hij door Johan in de Kazematten (verdedigingswerken) opgesloten. Dit maakt deel uit van een vooropgezet plan, een plan dat eigenlijk te gek is voor woorden. De persoon Johan groeit uit van een zogenaamde weldoener tot een egoïst, die zichzelf al als apostel én aartsvader ziet, terwijl eigenlijk Zefan degene is die de wereld moet redden en deze opnieuw zou moeten opbouwen, samen met Anna.

Het zal niet geheel toevallig zijn dat ik, als Maastrichtse, enigszins bekend met de geschiedenis van deze stad en het verhaal van Sint Servaas, dit boek ter recensie heb gekregen. Apostel van Tricht is een boek waarin het zich moeilijk laat raden in welke tijd het verhaal zich nu eigenlijk afspeelt. Door verschillende gebeurtenissen zou je denken dat het verhaal zich lang geleden afspeelt, maar door andere beschrijvingen (van o.a. de stad Maastricht) lijkt het weer of een en ander zich in de 20e eeuw afspeelt. Er gebeuren in Apostel van Tricht een aantal onverklaarbare dingen: de ruiter die K. meeneemt, later spoorloos verdwijnt, maar daarna in diverse andere gedaanten toch weer opduikt; de mensen en dieren die verdwenen zijn zonder een spoor achtergelaten te hebben; een poedel die in een mens verandert; de verdwijning van Ursula door de zwarte vogels, en waar komen elke keer de lieveheersbeestjes met zeven stippen vandaan? 

Apostel van Tricht is een ietwat wonderlijk en typisch verhaal, doordrenkt van ‘toevalligheden’. Een verhaal ook dat moeilijk te categoriseren valt. Het boek wordt als ‘spannende thriller’ aangeduid, maar een thriller zou ik dit verhaal toch echt niet willen noemen. Hier en daar is het ook ietwat te langdradig en te ondoorgrondelijk. Apostel van Tricht is een mix van fantasie en historische feiten, in een ongewoon verhaal gegoten. Geen standaard verhaal dus, maar een verhaal waarvan ik eerlijk gezegd niet kan zeggen wat ik ervan vinden moet. Het laat mij dan ook met een dubbel gevoel achter.