Een boek zoals het een échte King betaamt

Stephen King treedt met De eerlijke vinder  in de voetsporen van enkele van zijn eerdere boeken. We maken in 1978 kennis met John Rothstein, bijna 80 en schrijver. Hij wordt ’s nachts in zijn huis overvallen door drie mannen met bivakmutsen. Hij wordt neergeschoten en zijn geld en notitieboekjes, met daarin nog niet gepubliceerde verhalen, worden meegenomen. Een van de overvallers, Morris Bellamy, wordt later voor een ander vergrijp opgepakt en krijgt levenslang. In 2014 komt hij echter voortijdig voorwaardelijk vrij en gaat op zoek naar de notitieboekjes die hij na de overval in een hutkoffer bij een beek, dicht bij zijn huis, begraven heeft.

In 2009 woont het gezin Saubers, Tom, Linda en de kinderen Peter en Tina in het huis waar vroeger Morris Bellamy gewoond heeft. Tom is ontslagen en gaat met zijn vriend Todd op banenjacht. Als ze in de rij staan te wachten, rijdt er uit het niets een auto op de menigte in. Tom wordt geraakt en komt met ernstige verwondingen in het ziekenhuis terecht. Op een dag, als Peter bij de beek is, vindt hij de ingegraven hutkoffer. Nieuwsgierig geworden haalt hij de koffer tevoorschijn en vindt het geld en de notitieboekjes. Het geld stuurt hij beetje bij beetje en anoniem naar zijn ouders die daarmee grotendeels uit hun geldzorgen zijn. Maar wat te doen met de notitieboekjes? Hij neemt ze mee naar Andrew Halliday, een oude vriend van Morris, die boekhandelaar is. Maar deze actie zorgt ervoor dat hij zichzelf in grote problemen brengt. Bill Hodges, oud-rechercheur, komt via-via achter het verhaal van Peter en probeert samen met zijn rechterhand Molly en met hulp van Jerome, de zaak op te lossen. Maar dat kost meer tijd en moeite dan ze ooit hadden kunnen vermoeden.

King werkt in ongeveer 2/3 deel van het boek naar de plot toe. In het laatste 1/3 deel van het verhaal begint dan ook pas de échte spanning te komen. Ondanks dit feit blijf je als lezer toch vanaf het begin in de greep van het verhaal en dat is dan ook de kracht van King. Het is geen horrorverhaal, zoals we dat van King kennen, maar suspense is er wel degelijk. Morris Bellamy is geobsedeerd, gestoord, bezeten en gaat zelfs (letterlijk) over lijken om te krijgen wat hij hebben wil. Een interessant personage, waar King dan ook ten volle gebruik van heeft gemaakt. Maar ook Peter, Hodges en Molly zijn personages waar je ‘iets mee kunt’. Peter is enerzijds, aangezien hij zeer geïnteresseerd is in literatuur, in de ban van de boekjes van Rothstein en probeert er een slaatje uit te slaan, maar anderzijds wint de liefde voor zijn familie het van zijn hebzucht. Hodges kampt met de naweeën van gebeurtenissen uit het verleden, net als Molly, en beiden proberen daar ieder op hun eigen manier mee om te gaan en deze gebeurtenissen een plekje te geven, maar voor beiden is dit niet gemakkelijk.

De opbouw van het verhaal is sterk. Stapje voor stapje werkt King naar de climax toe en als alles achter de rug is, neemt hij ook nog de moeite om aan alles een eind te breien. De laatste hoofdstukken na de allesomvattende plot worden hiervoor gebruikt. Een verhaal met verwijzingen naar en gebruik makend van eerdere boeken en zelfs verwijzingen naar andere schrijvers. Door te schakelen tussen verleden en heden krijg je als lezer een totaalbeeld voorgeschoteld, tot in detail uitgewerkt en goed doordacht. En dat is zoals het een echte King betaamt. Geen wonder dus dat De eerlijke vinder  bekroond is met vijf sterren in de Vrij Nederland Detective & Thrillergids en daarmee genomineerd voor Thriller van het Jaar 2015.

Nu maar hopen dat King zelf nooit geconfronteerd zal worden met een personage als Morris Bellamy dat zo geobsedeerd is van een schrijver dat hij realiteit en fictie niet meer kan onderscheiden…