Lange aanloop

Angela Capobianchi is geboren in Pescara, Italië. Hier woont en werkt zij nog steeds. Zij heeft geruime tijd als advocaat gewerkt, maar stopte begin 1999 om zich volledig aan haar gezin én aan het schrijven te wijden. Ze debuteerde in 1998 met Le ragioni del Lupo. Haar zeer goed ontvangen thriller I giochi di Carolina werd ook in Nederland uitgegeven onder de titel De vriendinnenclub (2007). De uitvoering is haar tweede thriller die in het Nederlands is vertaald. In Italië won ze met dit boek de Nebbia Gialla 2012.

Als Elide Manin, lerares Italiaans, op een avond haar hond uitlaat, komt ze in de buurt van het huis van Luisa Baratti, een pianolerares. Op het moment dat de hond blijft blaffen en elke keer naar een struik onder een boom rent, beseft Elide dat er iets aan de hand moet zijn. Als ze gaat kijken ziet ze het lichaam van een meisje. Zij is vermoord. Het blijkt een van haar leerlingen te zijn, de 17-jarige Cecilia Rossi. Commissaris Riccardo Conti en inspecteur Rocci worden op de zaak gezet. Maar al snel blijkt dat het onderzoek muurvast zit, alle bezoeken aan de villa van de pianolerares en haar dochter Cora ten spijt. Ook de andere leerlingen die Cecilia gekend hebben van pianoles of van school, kunnen de rechercheurs niet veel wijzer maken. Maar, weten ze inderdaad van niets of houden ze iets achter? Dan volgt er een tweede slachtoffer en kort daarna een derde en een vierde. Alleen zijn er bij de laatste moord beelden van een bewakingscamera op de plek waar het lichaam gedumpt is. Hiermee lijken Conti en Rocci de zaak op te kunnen lossen. Of…
De uitvoering is duidelijk een boek met een Zuid-Europese inslag. Alles ademt een bepaalde sfeer uit, de beschrijvingen zijn veelal beeldend en de muziek speelt een belangrijke rol. Luisa Baratti heeft stijl en verliest in (bijna) geen enkele situatie haar waardigheid en toewijding.

Alle karakters zijn goed, vaak tot in detail neergezet. De strijd van zowel Luisa, die koste wat kost haar leerlingen de liefde voor het pianospel wil bijbrengen en daar zichzelf bijna helemaal voor wegcijfert, alsook de strijd van Riccardo, die pas gescheiden is en aan zijn tienjarige zoontje Matteo onvoldoende tijd en aandacht kan geven, wordt op een welhaast mooie manier beschreven. Enige minpuntje is dat je, zeker in het begin, heel erg moet letten op de namen van de personages die vaak erg op elkaar lijken.

Het verhaal heeft ook lang nodig om écht op gang te komen. De wezenlijke spanning komt pas aan het einde goed uit de verf. Er gebeurt weliswaar veel in het eerste deel van het verhaal (er worden per slot van rekening vier moorden gepleegd) maar dat doet je niet op het puntje van je stoel belanden.
Angela Capobianchi werkt wel naar een climax toe en laat de lezer zelfs nog een tijdje in het ongewisse. Er worden twee mogelijke daders opgepakt, maar is een van hen ook de daadwerkelijke dader? De schrijfster leidt de lezer om de tuin door bepaalde personages motieven in de schoenen te schuiven die mogelijk met de moorden van doen hebben, maar uiteindelijk is de bijna obsessieve moordenaar toch een ander dan je verwacht.

Angela Capobianchi heeft zelf als kind pianolessen gehad en na meer dan 30 jaar besluit zij deze lessen weer op te pakken. Met haar pianolerares (dezelfde als in haar kinderjaren) heeft ze lange gesprekken en dit resulteert uiteindelijk in het ontstaan van deze intrigerende, sfeervolle psychologische thriller.