Een boek met goede personages en een verrassend plot

Een zwerver, op zoek naar een slaapplaats voor de nacht, stuit op een half vergaan lijk onder een perron van een verlaten stationnetje van Crouch End (Noord-Londen). Het blijkt het lichaam te zijn van de drie jaar eerder vermiste Lena Miller.

De beroemde violiste Amber Kaufmann geeft net een telefonisch interview aan de BBC als het ‘breaking news’ binnenkomt dat het lichaam van Lena Miller gevonden is. Zowel Amber als haar man Kurt schrikken van dit nieuws. Kurt was namelijk de vioolleraar van Lena en na haar vermissing is hij zelfs gearresteerd in verband met betrokkenheid bij deze vermissing.

In Londen wordt Luke O’Connor door zijn vrouw Vera ook geattendeerd op het nieuws. Luke heeft zich met deze zaak bezig gehouden maar, om duistere redenen, is hij van de zaak gehaald. Nu is hij met pensioen, maar dat weerhoudt er hem niet van om toch weer contact op te nemen met zijn toenmalige partner en zich opnieuw in de zaak te verdiepen.

Op het moment dat Amber en Kurt terugkeren van een tournee door Azië, krijgen ze met tegenslagen te maken waardoor ook de carrière van Amber onder druk komt te staan. Dat blijkt mede door een telefoontje van haar producer Matt. Concerten zijn afgezegd en alle andere plannen worden op de lange baan geschoven. Dan krijgt Amber een telefoontje van Luke O’Connor. Zij gaat naar Londen en samen proberen ze te achterhalen wat er drie jaar eerder nu precies gebeurd is.

Patricia Snel laat in De violiste, alweer haar vijfde boek, het verhaal wisselen tussen verleden en heden: de tijd voor en na de verdwijning van Lena drie jaar geleden en de tijd na de vondst van haar lichaam. Het verhaal is in een prettige stijl geschreven, af en toe wellicht iets te uitgebreid en soms wordt te veel in herhaling getreden.

De personages zijn goed uitgewerkt en neergezet. Amber en Luke zijn de ‘good guys’ waar je als lezer sympathie voor kunt opbrengen. Het personage van Kurt is ietwat complexer. Eerst vind je hem sympathiek, dan veracht je hem en later krijg je wellicht zelfs een beetje medelijden met hem. Ditzelfde geldt voor Tommy, chauffeur en later begeleider van Amber. Hij lijkt op het eerste oog aardig en behulpzaam, maar later blijkt dat hij ook nog wel wat minder aardige karaktertrekjes heeft.

Er zit geen zinderende spanning in het verhaal. Het is geen verhaal dat je op het puntje van je stoel doet zitten of dat je nachtmerries bezorgt als je het voor het slapen gaan leest. Maar het is wel een goed uitgewerkt en doordacht verhaal dat je als lezer tot het einde toe blijft boeien en waarbij je je blijft afvragen wat er die avond nu precies gebeurd is. Patricia Snel zet je namelijk met bepaalde insinuaties, hints en aanwijzingen steeds op het verkeerde been, maar daar kom je (uiteraard) pas achter op het moment dat je het boek uit hebt. Mede daardoor blijft het tot het einde toe afwachten en gissen.

De plot is dan ook zeker verrassend te noemen. Niets is wat het leek te zijn. Dit is dan ook een van de pluspunten van het verhaal. Alles bij elkaar een prettig boek om te lezen.