Meer psychologische roman dan thriller

Clare Brown is geboren in Liverpool en opgegroeid in Sheffield. Zij was van 1996 tot 2003 directeur van de ‘Poetry Book Society’ en had daarvoor zeven jaar in het theatermanagement gewerkt. In 2003 schreef zij samen met Don Paterson Don’t ask me what I mean: poets in their own words en in 2005 schreef zij The creation myths. Dit boek staat op de nominatie om verfilmd te worden. Haar nieuwste boek Mother’s Day (Meegenomen) is in ieder geval in Frankrijk en Nederland uitgegeven. Clare Brown is een schrijfster die zowel wordt bekritiseerd als toegejuicht. Zij woont momenteel in Nottingham.

Jennifer Kendall (32) heeft zichzelf bij de politie aangegeven omdat zij een jongetje van twee jaar, Arthur, heeft meegenomen. In een gesprek met een psychologe, Stephanie, doet zij het hele verhaal uit de doeken. Jennifer heeft een los-vaste relatie met Neil die zij alleen op woensdagavond en in het weekend ziet. Zij geeft muziekles aan kinderen en speelt zelf cello. Het jongetje, dat zij Arthur heeft genoemd, heeft zij al vaker gezien, samen met zijn moeder die altijd dronken en onder invloed van drugs is. Als zij op een dag boodschappen gaat doen en het jongetje huilend op de stoeprand ziet zitten, neemt zij hem in een opwelling mee naar haar appartement. Daar neemt zij een rigoureus besluit: ze pakt wat spullen voor haar en Arthur en vertrekt voor twee weken naar een vakantiehuisje. Daarna gaat ze met de jongen naar haar moeder, met wie ze al bijna vijf jaar geen contact heeft gehad. Later verhuist ze met Arthur naar een eigen huis. Een tijdje later leert ze Greg kennen met wie ze een relatie krijgt. Ook krijgt ze weer een baan als muzieklerares. Ze denkt dat ze haar leventje op orde heeft, maar dan komt er opeens een bericht op de radio over een vermist jongetje en vanaf dat moment komen alle gebeurtenissen in een stroomversnelling terecht.

Meegenomen is eigenlijk meer een psychologische roman dan een thriller. Het hele verhaal over de jeugd van Jennifer komt in het gesprek met de psychologe Stephanie voorbij. De dood van haar broer, de scheiding van haar ouders, de slechte relatie met haar moeder, het sporadisch contact met haar vader, haar eetproblemen en het feit dat ze door dit alles een buitenbeentje is geworden, met weinig sociale contacten.

Haar leven met Arthur is een heel ander verhaal: zij houdt van hem en doet er alles aan om hem gelukkig te maken. Ook haar relatie met Greg lijkt haar eindelijk een beetje geluk te brengen. Het feit dat zij Arthur mee heeft genomen kent een aantal motieven. Aan de ene kant is er het feit dat zij een kind haar liefde wil geven, liefde die zij als kind zelf nooit gekregen heeft. Arthur geeft haar ook een doel in haar leven: iets of iemand om voor te zorgen. Anderzijds heeft zij medelijden met het jongetje omdat ze ziet dat zijn moeder altijd dronken is, drugs gebruikt en een soort vrienden heeft die de opvoeding van Arthur geen goed zullen doen.

Al met al kan Meegenomen dan ook gezien worden als een aanklacht tegen de jeugdzorg en het feit dat niemand er iets aan doet om kinderen als Arthur te helpen. Jennifer ziet haar eigen jeugd terug in de situatie van Arthur en meent daarom dat het alleszins verantwoord is geweest dat zij hem meegenomen heeft en voor hem is gaan zorgen.

Meegenomen is het verhaal van een aantal tragische gebeurtenissen met een, tot op het laatst, verborgen familiedrama. Aan sommige gebeurtenissen wordt dan wel weer gemakkelijk voorbij gegaan. Hoe de politie Jennifer uiteindelijk op het spoor komt, beslaat bijvoorbeeld maar zeven of acht regels. Jammer, omdat de rest van het verhaal behoorlijk de diepte in gaat en deze zeer belangrijke ontwikkeling duidelijk onderbelicht wordt.

Meegenomen maakt eens te meer duidelijk dat de opvoeding en alles wat men als men klein is meekrijgt, wel degelijk van belang is en van grote invloed kan zijn op het latere leven en doen en laten van een persoon. Psychologisch gezien een goed geschreven boek met aan het einde nog een kleine verrassende ontknoping.