Een verhaal met weinig diepgang

Janice Cantore was zelf tweeëntwintig jaar lang politieagente. Ze patrouilleerde, deed administratie, trainde en deed onderzoek naar jonge delinquenten. Tijdens haar loopbaan bij de politie schreef Janice een aantal artikelen over vertrouwen en geloof. Nadat zij gepensioneerd was, begon zij met het schrijven van o.a. novelles. Onschuldig is het eerste boek in de 'Pacific Coast Justice' serie met Carly Edwards in de hoofdrol.

Rechercheur Carly Edwards, al bijna 10 jaar werkzaam bij de politie, werkt samen met haar partner Joe King. Op een avond — Joe is ziek en Carly heeft nachtdienst met Derek Potter — komt er een melding van een man die bewoners van een appartement bedreigt met een wapen. Ze gaan ernaartoe en als Carly de man in een steegje ziet met een, naar wat zij denkt, mes of pistool in zijn hand, schiet ze hem neer. Ook Potter schiet nog enkele keren op de man. Aangezien er naar aanleiding van deze actie een onderzoek volgt, wordt Carly hangende dit onderzoek bij Jeugdzaken geplaatst. Op haar drieëndertigste verjaardag echter krijgt ze een oproep van Moordzaken: de burgemeester van Las Playas, Teresa Burke, die al een dag of vier vermist was, is vermoord gevonden en Carly wordt gevraagd naar de commandopost te komen. Een van de verdachten, Londy Atkins, blijkt een 17-jarige jongen te zijn die door Carly’s moeder begeleid wordt en hij heeft dan ook naar Carly gevraagd. Gaandeweg het verhoor lijkt het Carly steeds meer aannemelijk dat Londy niets met de moord te maken heeft en dus onschuldig is. Dan wordt er nóg een moord gepleegd en Carly hoort van mensen binnen het politiekorps allerlei verhalen. Zij weet uiteindelijk niet meer wie de waarheid spreekt en wie zij wel of niet kan vertrouwen. Dat brengt haar in een lastige positie, maar samen met haar ex-man Nick (die ook agent is) wil ze toch proberen de waarheid boven tafel te krijgen.

Carly is het prototype van de hedendaagse rechercheur: problemen in haar werk, problemen in haar relatie (net gescheiden en dan toch samen moeten werken met haar ex) en problemen met haar moeder (die volgens Carly té veel en té vaak over de kerk praat). Verder is ze erg betrokken bij wat ze doet en wil ze de onderste steen boven; ze duldt geen onrecht en rust niet totdat een zaak opgelost is. In het onderzoek laat ze zich veelal door haar gevoel leiden.

Het gegeven waar het verhaal om draait is ook al zo uitgekauwd: corruptie binnen allerlei geledingen van het maatschappelijk bestel, en politici en andere gezagsdragers die hun uiterste best doen hun zaakjes te camoufleren en de schuld op anderen proberen te schuiven. Dit alles maakt van Onschuldig helaas weer een dertien-in-een-dozijnboek, waarvan er de laatste tijd al veel te veel uitgegeven zijn.

Onschuldig is een weinig diepgaand verhaal dat wel gemakkelijk wegleest, maar veel vaart zit er niet in. Het kabbelt voort en, ondanks het feit dat er toch wel een en ander gebeurt, komt dit niet uit de verf en levert het geen spanning op. Ook God en geloof komen in Onschuldig rijkelijk aan bod. Carly wordt omringd door een aantal mensen (onder wie haar moeder) die gelovig zijn en dit niet onder stoelen of banken steken. Carly zet zich hier in eerste instantie sterk tegen af, maar als later blijkt dat ook haar ex-man Nick zich heeft laten bekeren, keert opeens het tij en uiteindelijk vindt zelfs Carly het geloof in God. Deze switch komt nogal vreemd over, zeker gezien de korte tijdsspanne waarin dit hele proces plaatsvindt.

Een aantal thrillerschrijvers is van mening dat in een goede thriller de suspense vastgehouden moet worden, en dat het verhaal moet doordenderen zonder lange passages waarin niets gebeurt (Ken Follett); staccato, tempo is het allerbelangrijkste in een thriller (Luc Deflo). Deze tips zou Janice Cantore wel ter harte kunnen nemen. Het is te hopen dat de geplande volgende delen in deze serie beter uit de verf zullen komen, en in ieder geval een stuk spannender zullen zijn.