Herkenbare emoties en situaties

Klaas Bond (1959) is een Nederlandse jeugdboekenschrijver. Hij studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam en is leraar Nederlands aan het Don Bosco College in Volendam. Hij debuteerde in 2001 met de jeugdroman Gevoelige snaren. In 2002 verscheen Groener gras dat werd genomineerd voor de ‘Prijs van de jonge jury’. In 2004 werd zijn derde boek Geesten uitgegeven. Het boek Veroordeel me is zijn eerste thriller voor volwassenen.
Anne is getrouwd met Steven en samen hebben zij 2 zoons, Chris en Lars. Chris is (op mysterieuze wijze) overleden. De familie verhuist en Anne pakt haar oude baantje van wiskundelerares weer op. Dan beginnen de moeilijkheden: de problemen met Abdel, een van Anne’s leerlingen; de gevoelens van Anne voor Arend, een van haar collega’s; de verwijdering tussen Anne en Steven én problemen met Lars, die zich vaak vreemd gedraagt. Dit alles eindigt in een bizarre ontknoping.
Veroordeel me is een makkelijk leesbaar verhaal. Eigenlijk té makkelijk; er had wel wat meer vaart, wat meer actie in mogen zitten. De karakters zijn goed uitgediept, menselijk en toegankelijk. Gaandeweg het boek worden er subtiele aanwijzingen gegeven, die stuk voor stuk naar de uiteindelijke plot leiden. Ook het verhaal is zeer herkenbaar.
Om te beginnen het verlies van Chris. Moeder Anne en vader Steven denken het een plaatsje gegeven te hebben, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Integendeel.
Het gedrag van het overgebleven broertje Lars, dat niet genoeg aandacht krijgt en zich afsluit, zeker voor Anne.
Ook de relatie tussen Anne en Steven die steeds verder verslechtert is heel invoelbaar. Datzelfde geldt voor de problemen die Anne op school ondervindt, met name met Abdel, een Marokkaanse jongen uit haar klas. Tot slot is het heel menselijk en dus begrijpelijk dat Anne gevoelens opvat voor haar collega Arend, met wie ze wel kan praten en van wie ze wel het begrip krijgt dat ze zo nodig heeft.
Alles bij elkaar een typisch verhaal van deze tijd, met de problematiek van deze tijd.
Anne is een persoon bij wie verdriet, twijfel, haat, liefde en angst de belangrijkste gevoelens zijn. Steven voelt zich vooral gefrustreerd en ergert zich aan het feit dat Anne zich niet over het verlies van Chris heen kan zetten. Hij stort zich derhalve op zijn werk en drijft Anne als het ware in de armen van een andere man. Lars krijgt absoluut te weinig aandacht en probeert die op zijn manier te krijgen, met alle gevolgen van dien.
Op het moment dat bij Anne de puzzelstukjes in elkaar vallen, is het te laat en valt het onheil niet meer te keren. Zij trekt dan ook alle schuld naar zich toe en vindt dat zij moet boeten voor alles wat er gebeurd is.
Zoals gezegd is Veroordeel me een boek dat, qua verhaal, goed in elkaar zit, maar het is zeker geen boek dat met kop en schouders boven andere thrillers uitsteekt. Vernieuwend of origineel is het allemaal niet. De kracht van het verhaal ligt dan ook in de grote herkenbaarheid. Dat is ook wat waard.