Veel emotie, weinig spanning, verrassende plot

Alice Simpson verdrinkt op 25-jarige leeftijd. Professor Jeremy Cooke, een antropoloog die lesgeeft op de universiteit waar Alice ook studeerde, heeft vanaf het moment dat hij hoort over de dood van Alice, de behoefte om in haar verleden te spitten. Zijn bevindingen wil hij tot een boek bundelen. De manier waarop Alice verdronken is, roept veel vragen op. Was het zelfmoord, was het een ongeluk, was ze alleen toen het gebeurde of was er iemand bij haar? Jeremy probeert een en ander te achterhalen en vraagt familie, vrienden en bekenden om hulp en/of advies. Dan, een hele tijd later, gebeurt er iets waardoor zijn kijk op de dood van Alice verandert. Er zijn mensen die beweerden dat het zelfmoord was, maar Cooke kon dat al die tijd niet geloven en de ontdekking die hij doet, bevestigt zijn redenering dat Alice vermoord is.

Wat ze naliet  is de debuutroman van journalist T.R. (Tim Relf) Richmond. Het verhaal is opgebouwd uit: dagboekfragmenten van Alice zelf en artikelen en recensies die zij als journaliste schreef; brieven van Jeremy Cooke aan een zekere Larry, een oud-studiegenoot; notities van Luke, de vriend van Alice, op zijn laptop; verhoren door de politie; blogs van vrienden, vriendinnen en bekenden van Alice; artikelen in diverse kranten en tijdschriften; e-mails van Jeremy aan Elizabeth, de moeder van Alice en haar antwoorden hierop. Hierdoor wordt het leven van Alice, haar geheimen, maar ook de geheimen van haar moeder en Jeremy, stukje bij beetje ontrafeld. Alice heeft een moeilijk leven, zit vaak met zichzelf in de knoop en drinkt te veel. Dit alles wordt op een realistische manier uit de doeken gedaan. Uiteindelijk speelt Jeremy eigenlijk de hoofdrol in het boek. Een professor, antropoloog, die net te horen heeft gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is. Ook zijn leven en de fouten die hij gemaakt heeft, worden tot in detail beschreven. Jeremy is geobsedeerd door Alice en probeert alles wat met haar leven en overlijden te maken heeft te achterhalen. Je kunt dit beschouwen als zijn ‘laatste project’. Wellicht komt dit alles doordat hij in het verleden een verhouding heeft gehad met Elizabeth, de moeder van Alice. Hij neemt na de dood van Alice ook weer contact met haar op en dat brengt alle herinneringen aan vroeger weer terug. Dat is de tragiek die in zowel het leven van Alice als in dat van Jeremy zo kenmerkend is.

Nicci French noemt Wat ze naliet  een thriller vol emotie en spanning. Emotie, ja, er komt zelfs een heel scala aan emoties voorbij in het boek. Maar spanning? Nee, daarvoor kabbelt het verhaal te rustig door; geen uitschieters, geen ‘puntje op je stoel’-stukken. Wellicht is hier de opzet van het boek mede debet aan: lange, uitvoerige brieven, dagboekfragmenten en andere stukken, en dit alles zeker niet in een chronologische volgorde. Hierdoor heeft het verhaal nauwelijks vaart, en de steeds wisselende (tijds)perspectieven maken het er zeker niet beter op. Het is een beetje een allegaartje door het gebruik van de diverse communicatiemiddelen en het daarbij behorende taalgebruik (hier en daar nogal oubollig). Dit had een originele en gedurfde insteek kunnen zijn, maar helaas is het niet helemaal goed uit de verf gekomen.

Het boek geeft wel een indruk van wat de impact is van de social media en dat het moeilijk is om ‘onzichtbaar’ te blijven, want zelfs na je dood blijven er nog genoeg sporen achter. Daarbij moet gezegd dat de plot zeer zeker verrassend is. Er passeren veel scenario’s de revue en als lezer krijg je veel handreikingen voorgeschoteld waardoor je in een bepaalde hoek naar de dader gaat zoeken, maar uiteindelijk blijken deze handreikingen iedereen om de tuin te hebben geleid.