Hoe Pierrot Pieter werd....

Pierrot is een jongen van 7 jaar die opgroeit in het Parijs van voor de tweede wereldoorlog, zijn verhaal wordt in de eerste hoofdstukken vanuit de onschuldige blik van een zevenjarige beschreven. Hoe zijn vader na de eerste wereldoorlog getraumatiseerd is en overlijdt en zijn moeder kort daarna. Het verdriet wordt niet uitgesproken maar is zo voelbaar tussen de regels door dat je wel door moet lezen.
Je sluit Pierrot in je hart en wil het beste voor hem. Omdat zijn Joodse buurvrouw het niet ziet zitten om voor hem te zorgen komt hij terecht in een weeshuis. Daar wordt hij gevonden door zijn enige familielid dat hij nog heeft maar die hij nog nooit gezien. Hij wordt op de trein gezet naar Salzburg en komt terecht in Berghof, een van de huizen waar Adolf Hitler regelmatig verblijft.
Zijn tante is de huishoudster en Pierrot wordt Pieter en Hitler wordt een soort vader en mentor voor hem. Je leert Hitler kennen vanuit het gezichtsveld van een jong kind. Dat is het moment waarop je als lezer het boek eigenlijk weg wilt leggen want de gevolgen van de opvoeding van een man of een omgeving met bizarre ideeën zijn groot. Pieter verloochend zichzelf en je ziet hem voor je ogen veranderen. En dat doet zeer!
Is het een manier van overleven van een kind? Om zich aan te passen aan de wereld om je heen en je af te sluiten voor wat goed of fout is? Je merkt dat de toon van het verhaal verandert, net als Pierrot is veranderd in Pieter, van Franse jongen tot Duitse tiener.
Naast het verhaal van Pieter lees je over historische gebeurtenissen die er in de wereld om hem heen gebeuren, het maakt een grote oorlog klein en tastbaar. Pieter hoort over de dingen die Hitler doet en geeft er geen oordeel aan, twijfelt of het klopt. Als lezer weet je wat er allemaal gebeurd is en wat de gevolgen van deze daden zijn. We merken ze nog tot op de dag van vandaag.
Ik ben erg ontroerd door het boek, ik vergat compleet dat ik aan een leesrace meedeed voor het team van Boekenfans. Dit verhaal moet verteld worden aan jong en oud. Omdat wij net als Pieter/Pierrot van het verleden zouden moeten leren. Wat Pieter er op het einde mee doet weet alleen diegene die het boek gelezen heeft, ik sloeg het boek dicht en voelde bewondering en een soort afscheid dat ik best moeilijk vond.