familie als achtbaan...een mooie metafoor

Een, voor mij, onbekende auteur die haar vierde roman schrijft, de titel maakte me heel nieuwsgierig. Wat kun je schrijven over ferrari’s in de hemel? En wat doet die achtbaan op de cover.
Dit verhaal gaat in feite over de achtbaan, iedereen zit in zijn eigen karretje maar toch kom je samen tot een eindpunt. Zo zit het (vaak) met families. Helaas niet altijd.
Dit boek vertelt de afzonderlijke verhalen van Dores, haar man en hun kinderen. Ieder met zijn eigen leven en obstakels. Zo droomt Dores, tot ergernis van haar man, nog steeds over haar verongelukte verloofde. Zijn schoenen blijken zelfs nog in de kast te staan. Haar man Emile doet zijn best, soms teveel, om haar gelukkig te maken. De kinderen gaan hun eigen weg, de een met een verslaving. De ander is bekeerd tot moslim en worstelt daar best mee. De identiteit van de personages speelt de grootste rol in dit verhaal en ik dacht soms echt, hoe komt dit tot een goed einde.
Het boek is verdeeld in 5 delen die ieder een tijdbestek van jaren bevatten, soms 5 jaar, soms wel 10 jaar. Daardoor kun je elk verhaal een plekje geven
De schrijfstijl van Anja Sicking is recht door zee. Heel nuchter vertelt ze de verhalen en ze veegt de personen aan het einde bij elkaar waardoor ze een familie vormen.
Het einde is heel schokkend en verrassend. En ineens was het boek uit. Dat vond ik best jammer want ik was helemaal ingeburgerd in deze familie.
Een mooi boek voor mensen die van familieverhalen en van verhalen over mensen houden.