soms dacht ik dat ik net zo paranoïde werd als Cass.

Cass gaat na een feestje naar huis, ze rijdt tegen afspraak in binnendoor en ziet in het bos een auto staan. Ze trekt haar eigen conclusies en rijdt door. De volgende dag hoort ze dat die vrouw vermoord is én dat het een bekende van haar is. Ze schaamt zich te erg om de politie te bellen om te zeggen dat ze de vrouw gezien heeft. Ze is ook bang, want sinds de moord krijgt ze vreemde telefoontjes en is ze ervan overtuigd dat de moordenaar haar die avond gezien heeft.
Daarnaast heeft ze zelf heel veel aan haar hoofd, of liever gezegd, ze raakt steeds meer in de war. De vreemde gebeurtenissen stapelen zich op en Cass snapt er niets meer van. Wat overkómt haar toch? Ze heeft vakantie van de school waar ze werkt maar komt totaal niet tot rust. Ze lijkt steeds verder af te glijden. Een onverwachte gebeurtenis zorgt voor een ommekeer in het verhaal. Cass neemt een moedig besluit met verstrekkende gevolgen….

Dit boek kwam vlot op gang en daarna leest het een beetje als een roman over een vrouw die haar verstandelijke vermogens lijkt te verliezen…In het begin vond ik Cass een naïeve vrouw, ik wilde haar letterlijk een schop onder haar…. geven. Dat laat je toch niet gebeuren! Wel fijn dat ze een lieve man heeft die haar zoveel mogelijk helpt en vriendinnen waar ze mee af kan spreken. Daarna kreeg ik medelijden met haar, wat erg om zo de greep op alles te verliezen. Op het einde had ik bewondering voor haar, een echte heldin! Onverwacht en onbedoeld brengt ze dit verhaal tot een heel spannend einde.
Ik kon echter ook bewondering opbrengen voor de ‘bad guys’ in dit verhaal, wat is alles goed en zorgvuldig in elkaar gezet. Je wordt als lezer zelf aan het twijfelen gebracht.
Om dit als schrijver in een verhaal te verwerken moet je wel echt een Multi talent zijn. Ik ben een lezer die alles wil nakijken, ik blader dan ook regelmatig terug om te controleren of het klopte wat er gezegd werd en soms dacht ik dat ik net zo paranoïde werd als Cass.
Het is heerlijk geschreven, de verhaallijnen lopen mooi in elkaar over en de personages lijken heel echt, gevoelens en reacties zijn heel natuurlijk beschreven. De details van het begin van het boek waardoor het op een gegeven moment wat moeizamer werd om te lezen heb je aan het einde van het boek nodig om de clou te begrijpen.
Ik las de eerste 40 pagina’s stukje bij beetje in 3 dagen tijd om daarna in een middag de rest te lezen. Ik wilde niet meer stoppen. Dit had ik ook bij het eerste boek van B.A.Paris, achter gesloten deuren.
Hoewel het thema wel een beetje overeenkomt met haar eerste boek had ik niet het gevoel dat ze in herhaling viel, kortom, ik vind dit thema een hele mooie insteek in deze thriller.
Ik hoop dat B.A. Paris snel weer inspiratie krijgt voor een nieuw verhaal want haar stijl bevalt me wel.