even omwentelen in het kneuterige van de dorpsbiblotheek en zijn bezoekers .

Jan Louch schrijft in deze roman over hoe ze werk vond in de bibliotheek. Als assistent-bibliothecaresse. Een droombaan voor haar omdat ze zo van lezen houdt. \
Als ze muizen ontdekt in de bieb haalt ze haar werkgever over om twee katten in de bibliotheek te laten wonen. Niet zomaar katten maar ras katten, gewoon omdat ze heel bijzonder zijn.
De katten worden bijna populairder dan de hele bibliotheek, Jan Louch beschrijft hoe mensen speciaal voor de katten langskomen en ook de post is vaker voor de katten dan voor de bibliotheek zelf. En dan zijn er katten toeristen, de posters, tassen en andere merchandising is niet aan te slepen. Er zijn meerdere bibliotheken die katten hebben en ze hebben soms contact onderling wat een leuke correspondentie oplevert. Het genootschap van Bibliotheekkatten is op een gegeven moment een feit.

Dit is een verhaal vol nostalgie en ontroering, het was anders geschreven dan ik gedacht had maar ik kon de katten niet meer loslaten vanaf dat ik over ze had gelezen. Jan Louch en Losa Rogak hebben een bijzonder boek geschreven in de vorm van een dagboek dat wel opvalt tussen alle andere romans en boeken over dieren. Een verademing tussen alle ellende die je soms leest tegenwoordig. Ik kon er helemaal door ontspannen. Vooral het verhaal van meneer Figini ontroerde mij erg en was een heerlijke onderbreking tussen de kattenverhalen. Ook het privéleven van Jan zelf komt aan bod. Dat maakt het verhaal compleet.
Er wordt zonder veel omwegen verteld over deze katten, wat er leuk aan was en wat niet. Hoe mensen erop reageerden. Anekdotes en verhalen. Ik vind het heel grappig dat ze de katten zo serieus neemt dat ze hen zelfs de fanmail laat lezen.\
Het verhaal wordt een enkele keer onderbroken door een Profiel van een bibliotheekkat. Daarin worden katten geïnterviewd. Dat vond ik zelf niet zoveel toevoegen aan het verhaal. Gewoon grappig om te lezen hoe de katten het geheel zien.
Hilariteit als er op een gegeven moment een bus voor de bibliotheek stopt, niet voor toiletbezoek maar vol kattenfans!
Als de baas van Jan, Yvonne, met pensioen gaat mist Jan haar erg. Ze deden zoveel samen en waren erg op elkaar gesteld. De aanwezigheid van de katten in de bieb geeft het werk van Jan veel kleur en voldoening. In dat opzicht is er wel een les te halen uit dit boek: Dat je je werk zelf leuk moet maken. Dat is Jan gelukt.
Aan het einde van het boek gaat Jan ook met pensioen, de katten zijn ondertussen ook bejaard en aan hun rust toe. Het einde van het verhaal nadert en met een brok in mijn keel neem ik na een poosje afscheid van deze bijzondere dieren en hun baasje. Het boek wordt heel mooi afgerond. Vooral omdat Jan na het schrijven van dit boek beseft dat mensen enthousiast zullen raken over een kat in de bibliotheek. Daar schrijft ze ook een stukje over.
Alles klopt zo.
Twee katten in de bibliotheek is een heerlijk boek om te lezen, even omwentelen in het kneuterige van de dorpsbibliotheek en zijn bezoekers en te genieten van de verhalen rondom deze bijzondere dieren.