een chicklit met een mooie boodschap

Als Fixie wat moet fixen kan ze haar voeten niet stilhouden, dat is zo grappig elke keer. Omdat je als lezer dan op een gegeven moment weet van : daar gáát ze weer….en de gevolgen zijn vaak nog grappiger.
Het is vanaf de eerste bladzijde even weer wennen, nieuwe personages en een nieuwe situatie, maar de schrijfstijl van Sophie Kinsella zorgt ervoor dat je snel in het verhaal zit.
De familie van Fixie runt een winkel in huishoudelijk artikelen. Op papier samen met haar moeder, broer en zus maar in de praktijk staat Fixie er sinds de ziekte van haar moeder alleen voor. In die periode ontmoet ze Sebastian en door het redden van zijn laptop hebben ze een afspraak. Voor wat hoort wat, ze tekenen een soort van schuldbekentenis waardoor ze altijd bij elkaar terecht kunnen. Dat gebeurt in het verhaal verschillende keren tot Fixie er echt genoeg van heeft en afstand wil nemen tot Sebastian. Dat lukt niet echt want ondertussen is ze stapelgek op die jongen.
Ze leert door hem om voor zichzelf te gaan kiezen en als haar familie misbruik maakt van hun moeders afwezigheid en Fixie het steeds moeilijker krijgt dan staat ze ineens voor zichzelf op met alle gevolgen van dien.

Dit lijkt weer een lekkere makkelijk lezen chicklit maar zoals altijd verstopt Sophie Kinsella er weer een boodschap in. Fixie is veel slimmer dan ze aan haar omgeving laat zien, ze heeft veel meer door dan haar broer, zus en oom. En Sebasian ziet haar. Letterlijk. En laat haar ook zien dat ze er mag zijn. Dat is een mooie boodschap die ik bijzonder vond om te lezen. Ik heb heel hard gelachen om de hilarische situaties, een traantje gelaten van ontroering, met de vuist op tafel geslagen van woede maar vooral genoten van dit heerlijke boek