Het zonnetje scheen ondertussen volop en ik had niets door. Zo goed was dit boek.

Het is zo mooi als de titel van het boek je op de allerlaatste pagina pas echt duidelijk wordt. In dit tweede boek met weer een vlinder in de hoofdrol is geschreven door Corine Hartman en Tomas Ross, en dat ongeveer dezelfde hoofdrolspelers heeft als in de doodskopvlinder is de spanning vanaf de eerste bladzijde goed voelbaar. Je stapt als toeschouwer gelijk in een allesbeslissende scene. In een tijd waarin Europa getroffen wordt door de ene aanslag na de andere en waarin vluchtelingen een grote rol spelen is dit boek zeer actueel. Je begint te twijfelen, wat zijn er veel dingen die we niet (willen?) weten.
Het special force team wordt flink getroffen in dit deel. Ook de persoonlijke kant van Carrie en Adam komen in dit deel aan bod. Hun sterke en zwakke kanten in hun persoonlijkheid komen goed naar voren. Op wie valt Carrie nu wel en wordt Charles niet te oud om het team te leiden? Mist hij signalen? Of wordt zijn blik vertroebelt door zijn persoonlijke situatie?

De lezer wordt geraakt door de harde gebeurtenissen waarbij niemand gespaard wordt, een heel netwerk bedreigd Europa. Daar worden in deze tijd vele films en boeken over geproduceerd. Waarin valt dit verhaal dan op? Ik vond het zelf heel treffend dat de auteurs grote gebeurtenissen zoals een “fictieve” aanslag in Amsterdam, dichtbij dus, kunnen ontleden naar waar het allemaal begonnen is. De personen achter de aanslag krijgen een gezicht, en je weet dan niet goed of je moet veroordelen of juist beschermen. Als je de lezer zo kunt raken en kippenvel kunt bezorgen tot de laatste bladzijdes zonder te vervallen in clichés waar we mee overspoeld worden in de media van nu. Dan kun je schrijven. En dan maak je samen weer een mooi boek.
5 sterren puur leesgenot!