Gelukkig is Goeken van uitgeverij veranderd. Dit boek verliest een pak van zijn aantrekkingskracht door het erg groot aantal taalfouten en verkeerd tikwerk. Spijtig.

Het is ook wel leuker zijn twee vorige boeken gelezen te hebben. We krijgen in nummer drie zowel een aantal personnages uit een en twee terug.

Wanneer hij schrijft over het duiken is Paul subliem. Je voelt je meezwemmen en ondergaat de angsten en verwondering alsof je er bij was. Dat hij dezelfde kwaliteit niet haalt in de andere delen van het boek is niet storend, maar toch voel je het (te) grote verschil. Wat wel moet gezegd worden is dat naargelang hij zijn boeken publiceert hij beter wordt .

De plot is actueel, stemt tot nadenken dat misschien in de slipstream van de Al Quaida terreur er andere motieven zijn waarbij gekken naar dit wapen grijpen. Ook de combinatie met de verwaarloosde (Marokkaanse) jeugd doet belletjes rinkelen en brengt Parijs (Frankrijk) anno 2005 (november) erg dicht bij. Soms deed dit me van ver denken aan de problematiek door Izzo zo prachtig beschreven in zijn trilogie Marseille.

Verrassend einde, boeiend, kortom ontspannende lectuur.