Dat Pierreux hier met zijn eerste boek al genomineerd was voor de Hercule Poirot is erg overdone. Ik blijf met tegenstrijdige gevoelens achter. Enerzijds erg platte taal, weinig vaart en litterair is er ook weinig te rapen. Langs de andere kant schildert hij overtrokken geconcentreerde figuren in het politiekorps en de andere rollen waar je wel een aantal typeringen in herkent. De uiteindelijk vergezochte en ingewikkelde centrale misdaad, blijkt aan het einde de meest banale. Dit is dan wel het erg verrassende. Door dit verhaal heen zijn er nog enkele andere 'misdaden' die door het Knokse team moeten opgelost worden wat 'het leven zoals het is' dichterbij brengt. Wat me stoort is het zelf rechtertje spelen van de centrale speurdersfiguur Luk Borre.