Maskerade heeft mij inderdaad mijn nachtje gekost. Het moest uit. De plot kwam mij enerzijds bekend voor, anderzijds toch wat verfrissende elementen. Bekend met betrekking tot een CIA-agent met (geprogrammeerd) geheugenverlies; zie Ken Follet Countdown en de strip 'Nummer XIII'. Ik ben er niet zeker van, maar ik dacht dat Ludlum zelf dit ook eens had opgevoerd.
Verder dezelfde ingrediënten: goede Amerikaan, alleen tegen slechte, corrupte, hooggeplaatste spionnenmeesters die de wereld in hun (financieel) voordeel willen organiseren. Komt op een zeer toevallige en onverwachte manier een helper tegen en kan terugvallen op 'vrienden' uit het verleden die hun in hun strijd (die uiteraard goed afloopt) helpen.

Het verfrissende is dat de held hier een heldin is geworden (mooi, slim, fysiek, geestelijk en emotioneel sterk).Ook al is dit schema al tientallen keren gebruikt, je moet het maar doen om de lezer zijn nachtrust te doen opofferen.

Er viel mij een gelijkenis op tussen de Carnivoor en de figuur van Carlos, alom gekend in de spionnageliteratuur en in de realiteit als de mysterieuze 'idealistische, maar koopbare' beroepsmoordenaar.
Lynds heeft er 4 jaar onderzoek voor gedaan. Ik hoop niet voltijds, want dan verwacht je toch wat meer achtergrond en diepgang, zowel naar plaats als techniciteit als naar karakterinvulling. Ondanks dat toch een fout. Vertaling of wat? Op een bepaald moment voert men Hans-Martin Schleyer op als vakbondsvoorzitter. Hij was wel voorzitter van de Duitse werkgeversorganisatie! En ook een tikfout misschien, maar bij het gerecht op blz 245 moet het mariné zijn ipv marine. Muggenziften? Neen, storend en onzorgvuldig van de uitgever denk ik. Maar kortom, ik heb er van genoten en ga zeker nog verder in bed met Gayle Lynds haar volgende boek.