De cover geeft zeer klassiek weer wat de titel zegt. Enkel de kogel geeft aan dat het geen gewoon casinoverhaal wordt. De verhaalstijl van Aspe leest weer vlot. Meer en meer brengt Aspe de verborgen zin naar overspel naar boven. Ooit zal het wel eens gebeuren dat ofwel Hanelore, ofwel Pieter zich niet meer kunnen inhouden. Buiten deze constante waarbij de auteur het verhaal wat pikanter wil maken is het misdaadverhaal toch erg gezocht, alhoewel ook origineel.

De opgevoerde concurrent van Pieter verdwijnt tegen het einde als sneeuw voor de zon. Voer voor een later verhaal? Veel spanning zit er niet in. Enkel naar het einde toe. In plaats van te verbeteren blijft Aspe hangen op zijn (toch hoog) niveau, zonder nog veel te verrassen. Buiten het feit dat Pieter wat minder boertig is geworden?