Recensie Een minuut stilte

In mijn blogsel 202 noem ik dit boek schrijnend mooi. Toen ik hierna bij het boek zelf ging kijken om een reactie te plaatsen, was ik wat verbaasd over de reacties. Het mooie van literatuur is echter dat het bij verschillende mensen ook verschillende reacties en emoties teweeg brengt.
De wisseling van het direct aanspreken van Stella tot het in derde persoon beschrijven van het verhaal vind ik juist heel goed gevonden. Het laat een 18 jarige in verwarring zien. Christian was in een relatie met Stella die voor beiden in een lastige fase was beland voordat het noodlot toesloeg. Hoe nu verder. Het noodlot verwijderde de noodzaak van het nemen van beslissingen voor beiden maar ontnam ook de kans om er wat mee te doen. Haar dood heeft net plaatsgevonden en hij probeert nog met zijn dode vriendin te communiceren omdat hij het moeilijk kan bevatten dat ze er niet meer is, terwijl hij het gehele gebeuren tegelijkertijd in zijn hoofd een plaats probeert te geven door fragmenten van het verhaal weer door te nemen. Ik heb het zelf ook wel eens ervaren toen mij iets is overkomen dat het is alsof je met de ogen van iemand anders naar je eigen leven kijkt. Deze verwarring komt er naar mijn mening juist erg goed uit. In mijn blogsel 202 heb ik als spoiler verborgen tekst staan over Stella's einde. Volgens mij worstelt hij dus wel degelijk met dit gegeven. Vandaar dat de familiewerkzaamheden door het boek verweven zijn.
(lees voor meer hierover ook mijn blogsel 202)
Ik kan het na het lezen van dit boek dan ook alleen maar met Brixy eens zijn die schreef: "Ow ow ow wat pijnlijk mooi!"