Een wat teleurstellende Op de Beeck

Toen ik hoorde dat Griet Op de Beeck het boekenweekgeschenk zou schrijven was ik blij. Ik heb enorm van haar eerste twee romans en de verhalenbundel Gij nu genoten. Griet Op de Beeck's dialogen zijn sterk en echt, ze weet het ongemak van wat de politiek tegenwoordig de gewone mens noemt te beschrijven met wringende familieverhoudingen en klein huiselijk drama dat erg herkenbaar is en mooi verwoord: soms wat zwart maar nooit zwaar. Haar eerste twee romans zijn groots in hun kleinheid en in de verhalenbundel staan ook, naast wat mindere verhalen, juweeltjes van huiselijk ongemak.

Mijn eerste kennismaking met het boekenweekgeschenk was door de recensie van Arjan Peters en dat viel niet mee. Hij kraakte het boekje hard en ongenuanceerd af. Nu trek ik me van de recensies van deze gemankeerde schrijver toch al niets aan want ik vind Peters een onsympathiek recensent (ik laat sterkere benamingen hier maar achterwege) die er op schijnt te geilen om vrij ongenuanceerd boeken af te kraken. Zijn negatieve recensies zou je bijna een aanbeveling kunnen noemen om een boek juist wel te lezen.
De tweede recensie kwam van Tzum en was ook negatief maar veel genuanceerder en daardoor sympathieker. Het maakte mijn nieuwsgierigheid alleen maar groter.

Ik heb het nu zelf gelezen en ik kan alleen maar zeggen dat het inderdaad niet geweldig is. Het is een gemakkelijk leesbaar boekje over een vrouw die na de dood van haar man, bevrijd uit een min of meer mislukt huwelijk, haar eigen weg probeert te gaan, daarbij gehinderd door haar dochter die schuldgevoelens bij haar probeert op te roepen die ze eigenlijk niet heeft en waar ze zich dan weer schuldig over voelt. Het lijkt een typisch Op de Beeck scenario met veel huiselijk ongemak maar helaas komt het in dit boekje, dat maar 96 bladzijden mag bevatten, niet uit de verf. Misschien heeft ze teveel gewild, ik weet het niet. Het verhaal blijft oppervlakkig, met hier en daar een aardige vondst maar ze weet mij als lezer het verhaal niet binnen te trekken. Het wringt niet genoeg, de personages komen niet echt tot leven, de uitwerking van het geheel is vrij clichématig en het einde komt gehaast over. Da's jammer, vooral als dit de eerste kennismaking met het werk van Griet Op de Beeck is want je moet haar zeker niet op dit werkje be - en veroordelen.

De conclusie is dat dit boekenweekgeschenk niet hetzelfde niveau heeft als het overige werk dat ik van haar heb gelezen en als zodanig niet als typerend moet worden gezien. Lees Vele hemels boven de zevende, Kom hier dat ik u kus en Gij nu want die zijn erg goed.