Recensie Predikant

Ook dit tweede boek van Camilla Läckberg heb ik op de e-reader gelezen. Af en toe waren er weer een paar rare, onnodige woordafbrekingen. De e-versies van boeken zijn wat dat betreft nog niet altijd foutenvrij.
Wat betreft het boek: beduidend beter dan haar eerste boek "ijsprinses". Het heeft een betere spanningsopbouw alhoewel het geheel hier en daar nog wel wat geforceerd over komt: Johan die al een tijd een troef in handen heeft maar die ineens uitspeelt en daardoor de controle overneemt. Dit gegeven lijkt uit de lucht te vallen. Er zijn nog een paar van dat soort momenten. Op een gegeven moment staat de politie voor een deur die op slot zit en die zo snel mogelijk open moet maar ze hebben niets om hem open te breken. Ze hebben echter wel het pistool in de aanslag. Op zo'n moment denk ik dan: "dan schiet je toch eerst dat slot kapot?".
Sannetje noemde ook nog een afgebroken verhaallijn over compost. Inderdaad, daar had meer mee gedaan kunnen worden.
Af en toe een in mijn ogen kromme zin zoals: "toen herinnerde ze zich de stank van haar vaders adem in haar oor". Wist niet dat je met je oor kan ruiken. Maar kromme zinnen kunnen ook aan de vertaling liggen. Ik lees geen zweeds.
Over het algemeen was het echter een positieve leeservaring en de familieperikelen van Patrik en Erica en Erica's zus voegen wel wat toe en ook de verschillende karakters van de politiemensen zijn leuk uitgewerkt. De minpunten zijn eigenlijk vrij miniem en ik vond het lekker licht leesvoer voor tussendoor.
Ik heb vernomen dat de serie alleen maar beter wordt dus ik blijf verder lezen.