Overtuigend debuut

'Eland' is een aansprekende titel en deze debuutroman heeft een intrigerende vooraankondiging. De foto op de kaft straalt kracht en eenzaamheid uit. De eerste indruk maakt nieuwsgierig.

Het begin is ijzersterk. Vanaf de eerste zin word je in de belevenissen van de familie Meskers binnen gezogen. Hoofdpersoon Daniël (oudste zoon) spreekt tot de verbeelding en raak je. Een intelligent kind met een grote passie voor het geschreven woord. Hij observeert en analyseert zijn omgeving en maakt ons deelgenoot van zijn werkelijkheid middels originele en unieke beschouwingen.

Tijdens de adolescentie ontwikkelt Daniël zich tot een doorsnee puber. Ontluikende sexualiteit en verliefdheid voeren de boventoon. De fascinatie voor Jasmijn is nu de rode draad in zijn leven. Een fascinatie die voor mij als lezer niet goed te begrijpen is. Jasmijn is een oppervlakkige en weinig sympathieke vrouw. Een minder boeiende periode. Te breed uitgesponnen. Dat wat Daniël als kind zo bijzonder maakte, lijkt in deze periode verloren te zijn gegaan.

Een flinke sprong in de tijd brengt ons bij Daniël op middelbare leeftijd. Inmiddels vader en schrijver. Centraal staat de zoektocht naar zijn vader. Leon verliet jaren geleden van de een op de andere dag zijn gezin zonder ooit nog van zich te laten horen. Uiteindelijk komt er antwoord op de vraag die almaar tussen de regels door bleef liggen: Wat is er met vader Leon gebeurd? En indien hij nog leeft, wat is er van hem geworden?

Lykele Muus heeft een mooi en bij vlagen humoristisch boek geschreven. Prettige schrijfstijl met mooie beeldspraak. Deze vond ik bijzonder goed getroffen: 'Bij de voordeur zag Daniël pas dat zijn moeder ook het naambordje had verwijderd. Onder het bord met nummer 7 zaten twee kleine gaatjes, alsof het huis door een vampier was gebeten.'

Sterk begin, minder middengedeelte met een goed afgerond slotaccoord. Vier sterren.