Hoe moeilijk...

Voor mij is het heel erg moeilijk om dit boek een aantal sterren toe te kennen. Sommige dingen zijn ongelooflijk goed of sterk, maar het is mij tegelijkertijd té absurdistisch om me echt te bekoren. Dus liep ik al twee weken te malen over mijn recensie en sterrentoekenning. Nu moet het er dan maar van komen.

En dan begin ik lekker met de beelden; de illustraties van Jeroen Los vind ik heel erg mooi. Ik hou van de kleurstelling, van de details (niet teveel, niet te weinig), van de dikke lijnen, van het formaat - lekker grootramig. Ze zijn van groot belang bij de tekst, zonder deze illustraties had ik het boek waarschijnlijk vrij vlot aan de kant gelegd.

Want de teksten kunnen me taaltechnisch dan wel bekoren, het inhoudelijk absurdistische aspect is me regelmatig té veel. Op zich houd ik van verhalen die net niet waar kunnen zijn (denk aan de pratende kat van Murakami), maar Vandecasteele schiet wat mij betreft teveel door. Komt bij dat ik niet zo'n sf-fan ben, en Bella veel sf-eigenschappen heeft.
Heel fraai vind ik wel de herhaling: 'Ze zeggen dat alles veranderde op...' En het chargeren wat Vandecasteele regelmatig doet, heeft ook zo zijn charmes.

Duidelijk hè? Ik heb gewoon geen zwart/wit mening over Bella. Ik hou het op een veilige 3 sterren.