Wat een sprookje

Miryem is de dochter en kleindochter van een geldschieter. Haar vader is niet goed in zijn beroep. Als Miryem het op een dag zat is, besluit ze de zaken van hem over te nemen. Miryem blijkt een natuurtalent te zijn. Het gaat weer beter met haar gezin, maar helaas trekt ze op deze manier ook de aandacht van de Staryk koning. Een duister, angstaanjagend wezen wat in zijn koninkrijk woont, parallel aan de mensenwereld. Hij geeft haar een opdracht. Verander zilver in goud. Lukt dit niet dan zal ze sterven, lukt dit wel dan zal hij haar belonen.

Spinning Silver is een hervertelling van het sprookje Repelsteeltje. Hoewel het originele verhaal niet één op één gevolgd wordt, zijn de overeenkomsten duidelijk zichtbaar in het verhaal. De schrijfstijl van Novik neemt je ook echt meer in een wonderlijke, magische wereld. Ze schrijft zeer beelden en bijna op een soort ouderwetse manier. Dit zorgt voor een echte sprookjesachtige stemming.

Het tempo van het verhaal ligt, zeker in het begin, wat traag. Maar er is geen enkel moment dat dit echt gaat storen. Zoals het een echt sprookje betaamd, wordt er veel uitleg gegeven over de omgeving, hoe deze magische wereld eruit ziet en wie er precies allemaal in leven.

Novik gebruikt in dit boek meerdere perspectieven; iets wat je tegenwoordig wel vaker ziet, vooral in YA fantasy. Wat opvalt is dat ze gebruikt maakt van veel perspectieven. In totaal wordt het verhaal verteld vanuit wel 6 of 7 verschillende personages. Ook is de wisseling niet altijd duidelijk omdat het perspectief vaak midden in een hoofdstuk wisselt, zonder dat dit echt aangekondigd wordt. Dit maakt dat het leestempo soms nog meer vertraagd.

Uiteindelijk kan ik toch wel zeggen dat ik erg genoten heb van dit boek. Mijn verwachtingen waren niet heel hoog, omdat ik Uprooted erg vond tegenvallen toen ik het vorig jaar las. Maar na dit verhaal wil ik zeker nog eens een verhaal; bij voorkeur een hervertelling van Naomi Novik lezen.