Een dijk van een roman

De jonge, introverte, neurotische, hoogleraar Maarten is de gastheer van dit boek. Het aantal conversaties is gering, Maarten observeert en reflecteert. Elk moment van echt gesprek en interactie wordt zo sterk uitvergroot en betekenisvol. Het vangt aan wanneer Maarten door de duinen rijdt naar de trouwlocatie van de bruiloft van zijn beste vriend Jacob. Onderweg komt hij een meisje tegen die sprekend lijkt op zijn jeugdliefde Martha. Verward en verrukt spreekt hij haar aan en gaan ze samen naar de bruiloft, waar blijkt dat ze beide niemand anders kennen. Door een (goddelijk?) toeval op elkaar aangewezen brengen ze de avond door en beloven na afloop elkaar weer te zien nadat Maarten terug is van zijn congres in Bern. Deze eerste scènes zetten een verhandeling in gang waarin Maarten terug blikt op zijn leven. Hoe zijn streng gelovige ouders en het boerenleven hem gevormd hebben. Welke rol vrouwen in zijn leven hebben gehad en waar zijn angsten vandaan komen. De innerlijke zoektocht naar hoe hij geworden is eindigt in een climactische scène in de bergen rondom Bern.
Het boek is geschreven in heldere taal met prachtige beeldspraak. De voorliefde voor natuur en vogels is een constant thema in dit boek:
'Ik moet hier zo snel mogelijk weggaan; ik heb het bruidspaar gefelicteerd en mijn druiven afgegeven. Wat let mij? Jacqueline is inderdaad heel mooi, Jakob is gelukkig lijkt me, maar staat wat verloren naast zijn prachtige bruid: een roerdomp naast een purperreiger.' -blz 14.
Nog een mooi voorbeeld van hoe 'T Hart simpele taal inzet voor fraaie zinnen
'Bij elk van de tegels waaruit het pad bestaat, ontstaat in de loop der jaren een klein stukje geschiedenis, meer geschiedenis tijdens de tocht van school naar huis dan omgekeerd omdat ik kan blijven stilstaan op weg naar huis.'

Ik kende Maarten 't Hart uit de media vooral als schrijver die uit een gereformeerd milieu komt en dat dit een grote rol speelt in zijn boeken. Het idee van een zwaarmoedige en moeilijke beschrijving van dat bekrompen milieu maakte dat ik niet eerder een van zijn boeken opgepakt heb. Na het lezen van Een vlucht regenwulpen weet ik dat ook de beschrijving van een vreugdeloze omgeving kan sprankelen en levendig kan zijn. Een vlucht regenwulpen is kort, maar een veelomvattende roman, waarin de thema's bijeengebracht worden in een boeiend hoofdpersoon. Geschreven in helder en beeldende taal. Dat dat ook nog in 160 bladzijde is opgesteld maakt dat er geen reden is om dit boek niet te lezen.