Indrukwekkend, confronterend pareltje

Met dank aan de groep Samenlezenisleuker en uitgeverij Achtbaan voor het recensie-exemplaar.

In dit indrukwekkende boek De laatste getuige opgetekend door de auteur Frank Krake, vertelt de 94-jarige Wim Aloserij zijn verhaal als de laatste getuige van het overleven van drie concentratiekampen en een scheepsramp.
Opgroeiend in een arm gezin in Amsterdam met een moeder, zus, twee halfbroertjes en een stiefvader die het weekloon verbraste in de kroeg.
En meestal moest Wim het dan ontgelden wanneer zijn dronken stiefvader thuis kwam.
Wim wordt er heel handig in om zich te verstoppen voor de losse handjes van zijn stiefvader.
Deze vindingrijkheid en zijn innemende en vrolijke aard zal hem later nog goed van pas komen.
Want ook Wim ontkomt niet aan de oproep van de Duitsers in 1943 voor de verplichte Arbeitseinsatz.
Hij moet zich melden maar duikt onder bij een boer.
Maanden later wordt hij toch opgepakt en via de gevangenis belandt hij in het tussenkamp, Kamp Amersfoort.
Later gaat hij op transport naar de concentratie kampen, Husum en Neuengamme.
De omstandigheden zijn erbarmelijk en gruwelijk maar Wim komt er doorheen.
De oorlog is bijna ten einde wanneer de geallieerden een dodelijke vergissing begaan en het schip
Cap Arcona bombarderen, het schip waar Wim en duizenden gevangenen verblijven.
Ook hier heeft Wim een beschermengeltje op zijn schouder en overleeft hij deze scheepsramp terwijl er 7000 gevangenen verongelukken.

Veel boeken over de oorlog gaan over vernietigingskampen maar slechts weinige over de werkkampen.
De beetje vergeten groep vind ik en als dochter van een vader die ook twee jaar tewerkgesteld werd in een werkkamp en ongeveer dezelfde leeftijd had als Wim Aloserij was ik nieuwsgierig naar en blij dat ik dit boek mocht lezen.
Doordat mijn vader nooit iets verteld had over de oorlog en zijn jaren in een werkkamp, had ik geen idee hoe het moest zijn. Wel dat het hem zijn gezondheid heeft gekost waardoor hij een aantal jaren na de oorlog zelfs een long moest laten verwijderen. Nu ik ouder word en laatst in Berlijn ben geweest kwamen mijn vragen, die ik niet meer kan stellen, aangezien mijn vader al enige tijd is overleden.
Door dit boek dat voor mij dus heel confronterend en aangrijpend was, heb ik een goed beeld gekregen van de omstandigheden in werkkampen.
Een boek dat ook nog eens vlot en goed is geschreven door de auteur Frank Krake.
Met mooie foto's is het een schitterend mooi boek geworden.
Ik las het in één adem uit.
Bedankt Frank Krake en Wim Aloserij voor dit pareltje.
En diep respect heb ik voor deze laatste getuige.