Mooie schrijfstijl, maar ik had er meer van verwacht.

Met dank aan uitgeverij Cargo en Hebban voor het recensie-exemplaar.

Arden is 8 jaar wanneer haar jonge tweelingzusjes Violet en Tabitha waarop zij past even aan haar aandacht ontsnappen en verdwijnen.
Van de twee peuters ontbreekt elk spoor.
Een aantal maanden later verhuist Arden en haar ouders en laten zij het familiehuis Arrowood onbewoond achter.
Zeventien jaar later overlijdt haar vader en erft Arden het familiehuis.
Aangezien het met haar studie niet wil vlotten en zij nog steeds met vragen zit over de verdwijning van haar zusjes besluit Arden terug te keren naar Arrowood.

Dit is het eerste boek dat ik las van de auteur Laura McHugh en ik was erg benieuwd naar het verhaal na het lezen van de achterflap.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en het begin las niet echt vlot door de vele herinneringen, weinig spanning en lange hoofdstukken.
Wel een erg mooie schrijfstijl trouwens van de auteur die de sfeer van de huizen, historie e.d. wel goed weet neer te zetten.
Al snel bleek dat de achterflaptekst niet klopte met de inhoud van het boek dat irriteerde mij al iets.
Ik vond de tijdlijnen niet echt duidelijk ook, maar dat kan ook te maken hebben met foutjes in de tijdsaanduidingen.
Later kwam er wat meer spanning in het verhaal maar het plot verraste mij niet echt.
Ik vond het meer een roman dan een thriller, dat maakt normaal niets uit, maar ik had er eigenlijk iets meer van verwacht.
Desondanks heb ik het boek graag gelezen.
En vanwege de mooie schrijfstijl van de auteur geef ik het 3 sterren.