Marc Seidman ontwaakt uit een coma nadat er op hem geschoten is. Ook is zijn vrouw Monica vermoord en zijn jonge dochtertje spoorloos verdwenen. De man doet er alles aan om zijn dochter, Tara, terug te vinden. De ontvoerders eisen losgeld. Gelukkig wil de rijke schoonvader, Edgard, voor het geld garant staan. Het losgeld overbrengen mislukt. Marc raakt het vertrouwen kwijt in de politie en neemt de touwtjes zelf in handen. Om de zoektocht ietwat makkelijker te maken, krijgt hij enige hulp van zijn advocatenvriend Lenny en zijn ex-vriendin Rachel. Marc hoopt dat ze beschikt over de nodige intelligentie en elektrische snufjes om Tara terug te vinden. Toch heeft Rachel ook enkele geheimen die in de loop van het verhaal naar boven komen... Is Rachel wel te vertrouwen? De zoektocht verloopt niet altijd even makkelijk, ontsnappingen uit ziekenhuizen, zendertjes in losgeld, verdenkingen, enz. Het is een spannende tocht met een heel verrassend einde!
Normaal gezien ben ik geen fan van thrillers, maar Harlan Coben heeft me doen twijfelen. Zijn verhaal las supersnel en was totaal niet langdradig! Harlan Coben weet heel goed hoe hij het verhaal spannend kan maken. Er waren steeds nieuwe wendingen in het onderzoek waardoor het verhaal zeker niet verveelde.
Het verwonderde me wel dat Marc Seidman nooit de kracht verloor om zijn dochter terug te vinden. Fysiek niet en mentaal niet. Op sommige momenten leek hij wel een superheld. Wanneer hij ontsnapte uit het ziekenhuis kon hij even later alweer haastig op zoek gaan naar Tara, ook al had hij gekneusde ribben of eender wat. Na anderhalf jaar hoort hij plots iets van zijn verdwenen dochter… Hij zoekt gewoon opnieuw, geen probleem toch? Dit vond ik bizar. Ik vond dat zijn gevoelens nog meer ter sprake mochten komen in het boek, want nu leek het me dat hij gewoon alles kon zonder erbij na te denken. De dilemma’s die het personage voorgeschoteld kreeg waren simpel opgelost en meteen weer vergeten. Dat leek me onrealistisch. Ook denk ik dat de politie in het verhaal niet realistisch is voorgesteld. Tickner en Regan laten Marc maar doen wat hij wil. Zou er normaal niet meer controle van hen moeten zijn?
Eigenlijk zijn dit maar kleine punten van kritiek. Over het algemeen vond ik het een schitterend boek dat spannend bleef tot op de laatste pagina. Je leeft zo hard mee dat je de tijd uit het oog verliest. Dit boek heeft me aangezet om meer van Harlan Coben te lezen en misschien wel de verfilmde versie van zijn boek Niemand vertellen te bekijken. De ontknoping van Geen tweede kans is super verrassend; zeker de moeite waard om eens te lezen.