Meeslepend

Van het boek “Bloed krijg je er nooit meer uit” van Philip Snijder van de uitgeverij Atlas Contact mocht ik de proefdruk lezen. Het verhaal speelt zich af tussen de maandag en de dinsdag.

Een vijftig jarige man krijgt een telefoontje van een tante dat hij snel naar het ziekenhuis moet komen, zijn zus Francien, waarmee hij al heel lang geen contact meer heeft, is met spoed opgenomen.
In het ziekenhuis komt de confrontatie met de familie hard aan, Met zijn oom, zijn neef de zoon van zijn zus, die hij eigenlijk nog nooit ontmoet had, hoort hij van de dokter dat zijn zus is overleden. Het leeftijdverschil tussen broer en zus is 10 jaar, maar dat is niet het enige verschil tussen broer en zus, Hij heeft zich opgewerkt en staat op het punt zijn eerst boek te publiceren, een boek wat gaat over zijn afkomst en de familie waarmee hij is opgegroeid, in een Amsterdamse achterbuurt. Zijn zus een type waarbij alles mis gaat , heel veel pech en verkeerde mannen, getrouwd met een Turkse man die haar mishandeld, aan drank verslaafd, zo ongeorganiseerd als zijn zus is, zo georganiseerd is hij zelf.
De dag na haar overlijden gaat hij naar haar huis, en blijft daar enige uren rond dralen.
Herinneringen komen scherp naar boven en ook het gevoel van tekortkoming tegenover zijn zus. Ook komt hij een tweestrijd of hij zijn geschreven boek over zijn familie niet moet cancelen, omdat hij het een verraad aan zijn familie vind.

Het boek beschrijft zowel het heden als de herinneringen, de afkomst die hij heel ver had weggestopt. Ook de twijfel of zijn boek er wel moet komen wordt heel sterk. Een boek over menselijk leed zoals we dat allemaal kunnen mee maken, heel meeslepend beschreven, maar wat me ook regelmatig een glimlach bezorgde.
Philip Snijder heeft op een treffende wijze episode uit het leven van deze twee mensen weergegeven.