Zijn het wel echte mensen?

Als je een dierbare verloren hebt zou je er alles voor over hebben om elkaar nog één keer te mogen zien, nog één keer te knuffelen en nog één keer te zeggen hoeveel je van iemand houdt. In De teruggekeerden van Jason Mott, wordt deze droom werkelijkheid. Wereldwijd staan er mensen op uit de dood. Niemand kan vertellen wat er aan de hand is. -Waarom keren de doden terug? - --Zijn het wel echte mensen? -Is het een wonder van God? -Zit de duivel er achter? - Is het einde der tijden in zicht? Een hereniging die voor velen begon als een mooie droom eindigt al snel in een nachtmerrie. Naarmate het aantal mensen dat terugkeert groeit, groeien ook de geruchten, de onrusten en de angst.
Harold en Lucille Hargrave hebben hun zoontje Jacob verloren aan de verdrinkingsdood. Vijftig jaar later staat hun zoon plotseling weer voor hun deur. Jacob is nog steeds de kleine jongen van 8 jaar, Harold en Lucille zijn inmiddels hoog bejaard. Voor Lucille is de terugkeer van Jacob een god’s wonder. De leegte in haar leven wordt weer opgevuld. Harold daarentegen is verward door Jacob’s terugkeer. Hij heeft het verlies van zijn kind nooit verwerkt en twijfelt over de echtheid van de jongen. Naarmate de situatie in hun woonplaats steeds onveiliger wordt voor Jacob en de andere teruggekeerden, verandert Harold van een twijfelaar in een vader die helemaal achter zijn zoon staat. Terwijl hij Jacob bescherming biedt tegen de opstandige dorpelingen wordt hij meer en meer verlost van zijn pijn en de schuldgevoelens die hij vijftig jaar lang met zich meegedragen heeft.
Ik heb al vaker boeken gelezen over de terugkeer van overledenen. Deze gingen dan over zombies en ander wraakzuchtig gespuis. Omdat ik dit zo langzamerhand een beetje zat begin te worden was ik van te voren niet zo heel erg enthousiast over het boek. Omdat een vriendin van mij heel positief was én omdat uitgeverij Harlequin rondstrooide met het boek ging ik overstag. Tja, gratis is mijn favoriete woord…. Al snel werd mij duidelijk dat dit boek zich onderscheidt van de rest. Het boek is beslist geen thriller. Het is een verhaal met een boodschap, een verhaal wat je aan het denken zet. _Heb ik zelf eigenlijk wel het overlijden van mijn dierbare verwerkt/ geaccepteerd? _Hoe zou ik reageren als hij/ zij plotseling voor mijn deur zou staan? _Stel nu dat je overleden man/ vrouw voor de deur staat, terwijl je alweer een jaartje of wat gelukkig bent met iemand anders.
_Wat doen we met de foute types die terug keren. Geven we die een tweede kans of sturen we ze meteen weer terug naar waar ze vandaan komen? En waar komen ze eigenlijk vandaan? Het verhaal ontroerde mij ook op z’n tijd, vooral de stukken waarin Jacob’s ouders vertelde hoe zij beide met hun verdriet omgingen en hoe zij in de vijftig jaar uit elkaar zijn gegroeid. Het einde vond ik erg verrassend. 380 bladzijden lang heb ik mij afgevraagd wat de bedoeling kan zijn van de terugkeer van al die overledenen. Maar toen Jacob net zo plotseling verdween als dat hij gekomen was werd dit mij duidelijk. Nu Harold vrede gevonden had met de situatie, zat Jacob’s taak op aarde er weer op. Wat zou ik de vele ouders, die een kind door hun schuld verloren hebben, ook de mogelijkheid gunnen om alles nog even uit te praten met elkaar.
http://de-teruggekeerden.harlequin.nl/
http://www.youtube.com/watch?v=-JVwanvFc0