Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

De labyrintrenner begon meer als wandelaar

Edriënne 03 februari 2015
Nadat zijn geheugen is gewist, wordt Thomas wakker in een grote open ruimte met gigantische muren eromheen. De jongens die er al wonen hebben geen idee wat ze er doen of waar ze vandaan komen. Als Thomas beseft dat ze gevangen zitten in een labyrint, sluit hij zich aan bij de Renners. Overdag proberen de Renners een uitgang te vinden, maar ‘s nachts is het levensgevaarlijk buiten de muren en wacht onherroepelijk de dood. Thomas zet alles op het spel om uit het labyrint te ontsnappen, en om het ijzingwekkende geheim dat schuil gaat achter hun lot te ontrafelen.

Science fiction Young Adults worden steeds populairder. De Labyrintrenner kwam pas in beeld toen in 2014 het boek onder de originele titel The Maze Runner in de bioscoop verscheen. Is ook het boek uit 2009 de film-hype die ontstond waard?

In het begin had ik daar mijn twijfels over. James Dashner probeert je meteen in het verhaal mee te slepen en het spannend te maken. Hoofdpersonage Thomas bevindt zich namelijk meteen in een omgeving waarmee je niet zou willen ruilen: hij staat rechtop in het kille duister en kan geen kant op. Hij zit in een soort lift, in het boek de “Box” waarmee hij aankomt in De Laar, de ruimte waar het verhaal zich afspeelt. Aankomen op een onbekende plek met een groep jongens die je aanstaart zou je ongemakkelijk moeten laten voelen, maar die ongemakkelijkheid kwam bij mij meer omdat ik bang was voor een saai boek. Al tijdens die eerste paar bladzijden vond ik de beschrijvingen langdradig en dat blijft een tijdje zo.

“De Labyrintrenner begint een beetje traag, het tempo echoot Thomas’ verwarring wanneer hij uit de Box komt,” schreef Jessica Harrison hierover op Deseret News toen het boek net uit was. Dit is zeker te herkennen, want het tempo gaat wel langzaam omhoog. Maar nogmaals, erg langzaam, dat Thomas geheugenverlies heeft, hoef ik na een tijdje namelijk echt niet meer te horen. Zowel bij de dingen die hij zich niet herinnert als dingen die hij wel weet, moet je telkens weer lezen dat hij niet weet waar zijn herinneringen vandaan komen en hoe oud hij precies is. Die herhaling maakte het begin behoorlijk saai.

Gelukkig besloot ik door te zetten en toch verder te lezen. Op het moment dat we kennis maken met de zogeheten ‘grievers’ wordt het namelijk spannend. Dit zijn gevaarlijke monsters te zijn die ’s nachts in het labyrint tevoorschijn komen. Ontsnappen uit het labyrint is makkelijker gezegd dan gedaan, want naast de monsters verplaatsen elke nacht de labyrintmuren. Daarom leven de jongens al drie jaar op de Laar, zonder ooit een uitweg te hebben gevonden.

Thomas denkt hier wel bij te kunnen helpen, vooral omdat hij al vanaf het begin dat hij aankomt een ongewoon verlangen heeft om Renner te worden. Thomas is een behoorlijk koppig personage, maar dat maakt het juist spannend wanneer er zich echt gevaarlijke situaties voordoen.

Zoals in zoveel boeken is er natuurlijk een meisje. Een meisje in een afgesloten omgeving waar normaal elke 30 dagen een jongen in de Box aankomt? Inderdaad. Ik zal verder niks verklappen over het meisje, maar ik ben aangenaam verrast dat ze niet puur in het boek is geschreven voor een over ander love plot, maar voor een enorme wending zorgt in het verhaal.

Toen ik eenmaal in het verhaal zat, heb ik het boek in één avond achter elkaar uitgelezen. Ik raakte zelfs zo gewend aan de woorden die James Dashner verzint als spreektaal voor de Laarders – bijvoorbeeld ‘nobie’ voor nieuwkomers op de Laar – dat ik ze na een tijdje voor gewoon bestaande woorden aan ging zien.

Dus, zou ik dit boek aanraden aan andere ‘nobies’? Ja, je moet eerst echt even door het begin heen, maar daarna is het een spannend boek dat je niet meer weg kan leggen voor het uit is.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Edriënne