Hush Hush: kon soms beter, maar verhaal heeft me gegrepen

Nora Grey is een alledaags meisje met een normaal leven. Nou ja, tot ze een nieuwe partner krijgt voor biologie; vanaf dan is haar leven een gevaarlijke achtbaan – zowel letterlijk als figuurlijk. Haar eerste biologiepartner was Vee Sky, haar stoere en soms een tikkeltje gekke vriendin. Als de coach besluit iedereen van partner te laten wisselen, komt Nora te zitten naast de zittenblijver, Patch. Hij is een mysterieuze oudere jongen met donkere ogen, en daarnaast bloedirritant. Hij werkt Nora op haar zenuwen, maar niet alleen door zijn foute opmerkingen. Hij lijkt van alles over haar te weten en duikt overal onverwachts op.

Met de komst van Patch gebeuren er plotseling ook mysterieuze en onverklaarbare dingen in Nora’s leven. Aangezien haar moeder veel op reis is, is ze veel op zichzelf aangewezen in hun boerderij aan de rand van het stadje Coldwater. Als ze ’s avonds door de dichte mist terug naar de boerderij rijdt, duikt er iemand op voor de auto. In plaats van gewoon te blijven liggen, staat de persoon op en probeert haar uit de auto te trekken. Creepy? Zeker, maar het wordt nog enger: zodra haar vriendin Vee de auto inspecteert, ziet alles eruit alsof er niks is gebeurd.

Nora weet niet meer wat echt is en wat niet. Af en toe denkt ze dat ze gek wordt, maar toch is ze niet bijzonder bang of verbaasd als ze erachter komt dat Patch een gevallen engel is. Hoewel Nora wordt beschreven als verstandig en slim, is ze in het boek vooral naïef en soms moeilijk te volgen. Uiteindelijk snap ik dat het fantasy is en dat we minder opkijken van bovennatuurlijke gebeurtenissen dan in het echte leven, maar toch mis ik meer realisme in Nora’s reacties.

Door de dingen die gebeuren waarvan later het bewijs verdwenen is, wordt Nora wel van de wijs gebracht; maar een engel en flashbacks door littekens zorgen niet voor een bijzonder grote shock bij Nora. In plaats van die verwarring af en toe en dan weer haar onverschrokken gedrag, zou ik liever zien dat ze in het geheel het idee heeft dat ze gek wordt door dit alles te zien, of dat gewoon alles normaal voor haar is, maar niet dat het zoals nu de (in verhouding) meest normale dingen zijn waarvan ze opkijkt.

Om nog even terug te komen op haar naïviteit: Nora maakt keer op keer de verkeerde keuze. Nora is zo’n personage dat je door elkaar wilt schudden om te zeggen ‘Nee Nora! Je weet toch dat je daar niet heen moet?’. Af en toe is er gelukkig vriendin Vee om haar daarop te wijzen, die zodra Patch voor haar zijn charmes verliest hem behoorlijk gevaarlijk vindt. Toch blijft Nora Patch maar opzoeken of ingaan op zijn aanbod wanneer hij plotseling onverwachts opduikt. Nora is een soort danger magnet, en de aantrekkingskracht werkt extra sterk als Patch Cipriano in de buurt is.

Achteraf moet ik toegeven dat door Nora’s beslissingen het boek wel heel spannend is geworden. Elke keer als ze bang is, zoekt ze het gevaar weer op. En hoewel ik dat redelijk dom vind, wil niemand lezen over een personage dat veilig in een hoekje van haar kamer gaat zitten.
Het boek was op dat gebied wel een echte page-turner, ik had ‘m in een paar dagen uit. Dit komt mede door de schrijfstijl van het boek. Die is namelijk erg makkelijk, het boek is met simpele zinnen geschreven. Misschien kom je dus niet zo gauw een quote tegen om groot uit te printen voor boven je bed, maar er komen zeker wel leuke stukjes voorbij. Vooral van beste vriendin Vee – die later in het boek minder goed haar rol als beste vriendin vervult – komen er wat humoristische uitspraken voorbij. Ik heb geen problemen gehad met de makkelijke schrijfstijl, juist mede daardoor kun je het boek snel uitlezen en leest het makkelijk weg.

Met die snelle schrijfstijl lijkt het echter wel alsof ook het boek snel geschreven is. Helaas zitten er wat eigenaardigheden in. Zo lijken de biologielessen by far niet op wat je je bij biologie voorstelt en is de coach erg onredelijk. Als je naar je docent toegaat om aan te geven dat je je ongemakkelijk voelt bij een andere student, dan gaat hij toch juist niet zeggen dat je die persoon ook nog eens bijles moet geven? Ook wil Patch Nora eerst vermoorden, later blijkt het dat dit niet onvrijwillig kan, waarom zou hij het dan toch proberen? En waarom doet Elliot van die dreigende uitspraken?

Zulke dingen had ik tijdens het lezen niet meteen door, maar hoe meer ik erover na ging denken toen het boek uit was, des te meer van zulke “foutjes” kwam ik tegen. En dat is best jammer, want de aantrekkingskracht tussen Nora en Patch zorgt juist voor een erg lezenswaardig verhaal. Ze komen allebei uit verschillende werelden en daardoor wordt hun hart op een hartverscheurende manier op de proef gesteld. Hoewel je weet dat Patch gevaarlijk is, ga je inzien waarom Nora zich zo tot hem aangetrokken voelt. Maar daarmee is het niet het standaard meisje-ontmoet-badboy-verhaal geworden waarin Patch ineens een soort Edward Cullen wordt en de personages diep verliefd zijn, nee, hij houdt altijd zijn donkere kant en dat waardeer ik aan het verhaal.

Hush hush heeft dus zowel slechte als goede kanten. Uiteindelijk zou ik het boek daarom een 7 geven. Laat je niet afschrikken door de minpuntjes, want ik heb wel degelijk van het boek genoten. Hush Hush heeft me zeker gegrepen; ik kon niet stoppen met lezen, maar als je verder inzoomt en goed na gaat denken zijn er dingen – de realiteit, schrijfstijl en gekke elementen in het verhaal – die toch wat beter hadden gekund. Hopelijk wordt veel van dit goedgemaakt in Crescendo, want Becca Fitzpatricks verhaal laat me nog niet los en ik wil dus zeker weten hoe het verdergaat met Nora en Patch!